شماره ی دو

داوید فوئنکینوس، دانش‌آموخته‌ی ادبیات و موسیقی، نویسنده‌ای فرانسوی‌تبار است و با انتشار اولین رمانش، معروف و در سال 2001 موفق به دریافت جایزه‌ی فرانسوا موریاک شد. در رمان حاضر، صراحت لهجه به دور از پرگویی و حشو، گزارش‌گونگی و فاصله‌گذاری عاطفی نویسنده، متن را در عین تاثیرگذاری، از وضعیت ملودرام نجات می‌دهد. این رمان، زندگی کسی است که در آزمون انتخاب بازیگر نقش هری پاتر بازنده می‌شود و فکر می‌کند زندگی او دزدیده شده است. او سال‌ها رنج می‌برد و هر نوع خبر یا مواجهه‌ای با فیلم یا رمان هری پاتر برایش به‌شدت دردناک است. هری پاتر و هرآنچه که در این جهان مربوط به اوست، یادآور لحظه‌ی شکست است. آن لحظه‌ای که با یک جمله‌ی کوتاه زندگی‌اش به‌طور کلی وارد جریانی از اندوه و اضطراب شد: "تموم شد، ما اون هری لعنتی رو گیر آوردیم". این رمان که بین دو انتخابات ریاست جمهوری آمریکا از بوش دوم تا اوباما رخ می‌دهد، گویی نسبت به امر سیاسی بی‌تفاوت است، اما آنجا که با صدایی بلندتر از حد رمان می‌گوید:" ما امروز تحت دیکتاتوری خوشبختی دیگران زندگی می‌کنیم یا به‌هرحال وانمودشون به خوشبختی ...." به بلایای بیرون از کنترلی اشاره دارد که سرمایه‌داری متاخر بر سر ما می‌آورد. نوعی گزارش‌گونگی با دوری‌جستن از رنگ و لعاب‌های احساساتی، حتی در پرگره‌ترین لحظات رمان ما را جلو می‌برد. آنچه در زبان اتفاق می‌افتد ساده و روان و یکدست است. از روی گیرودارهای روایت به‌راحتی می‌لغزد و سر می‌خورد و خواننده نیز با آن می‌سُرد اما تاثیر آن را بر خود حمل می‌کند. این رمان که حول زندگی و تجربه‌های حسی نوجوانی به نام مارتین می‌چرخد، پسرک ساده‌دلی را توصیف می‌کند که نفوذ و تسلط یک داستان افسانه‌ای جهان‌پسند عذابش می‌دهد و او برای خلاصی از این عذاب راه‌های بسیاری را می‌پیماید تا سرانجام روبه‌رویی با آنچه از آن وحشت دارد و آن را عامل شکست خویش می‌داند، طلسم را می‌شکند.