کافه کرنک (مجموعه هزار و یک شب)

از این‌که کشور و سرزمینم داشت جایگاه خودش را پیدا می‌کرد، کاملا حیرت‌زده بودم. به‌رغم همه مسیرهای اشتباهی که رفته بود، در زمینه‌ی قدرت و نفوذ همیشه درحال گسترش و بزرگ‌تر شدن بود. همه نوع کالایی را تولید می‌کرد؛ از سوزن گرفته تا موشک. روند و مسیری خارق‌العاده و انسانی را در زندگی‌ها منتشر کرده بود. اما چه فایده اگر مردم آن قدر سست و مظلوم باشند که به اندازه پشه‌ای ارزش نداشته باشند؟ چه فایده اگر مردم هیچ‌گونه حقوق شخصی، آبرو و امنیتی نداشته باشند؟ و چه فایده اگر مردم به دست بزدلی، ریاکاری و بیچارگی خرد شوند؟