ولگردهای دارما

جک کرواآک نه‌تنها خالق سبکی نوین در نوشتار (نوشتار خودبه‌خودی) بود، بلکه با آثارش تأثیر شگفتی بر زندگی مخاطبانش نیز گذاشت؛ از جیم موریسون و باب دیلن آوازه‌خوان گرفته تا جانی دپ بازیگر و چارلز بوکفسکی نویسنده، از جنبش دانشجویی 1968 آمریکا گرفته تا دانشجویان عاصی آلمان و فرانسه، خیل عظیمی از جوانان از آثار او متأثر شدند. نوشتار خودبه‌خودی کروآک مثل بداهه‌نوازی جز است، پرشور و برانگیزاننده. شهرت او مدیون انتشار رمان «در جاده»اش است؛ رمانی درباره‌ی سفرهای جاده‌ای‌اش به همراه نیل کسدی که ظرف دو هفته نوشته شد. نیل کسدی همان کسی بود که کروآک را بیشتر با دنیای زیرزمینی آمریکا اشنا کرد، پسرکی آنارشیست که بخشی از نوجوانی‌اش را در دارالتأدیب گذرانده بود، آن هم به خاطر سرقت ماشین «ولگردهای دارما» متعلق به دوره‌ی بودیستی کروآک است، تحت‌تأثیر دوست شاعرش، گری اسنایدر، که در زمان با نام جافی رایدر ظاهر می‌شود. حضور نیل کسدی (کادی) در این رمان کمرنگ است، اما فصل درخشان از رمان به خودکشی ناتالی جکسون (رزی)، عشق بزرگ کسدی پرداخته است. جک کروآک در کنار ویلیام باروز و آلن گینزبرگ مثلث نسل بیت را تشکیل می‌دهد؛ نسلی که گذشته از دستاورد عظیم ادبیاش، دست‌کم برای دو دهه تأثیر بسیار بر فضای اجتماعی، فرهنگی و سیاسی آمریکا و اروپا گذاشت.