غرش طوفان (4جلدی)

ریشلیو برای دومین‌مرتبه ابروان را به هم آورد و گفت: برای چه من باید در ساعت پنج بعد از ظهر شام بخورم؟ خوان‌سالار گفت: برای اینکه عملا غیرممکن است که قبل از ساعت پنج بعد از ظهر شام میل کنید.
ریشلیو باوجود ۸۰ سالگی، با یک حرکت سریع، سر را راست کرد و با لحنی باشکوه و آمرانه گفت: آقا، چند سال است که شما در خدمت من هستید؟ خوان‌سالار با احترام جواب داد: بیست سال و یک ماه و یک هفته.
ریشلیو گفت: ولی بااینکه بیست سال و یک ماه و یک هفته می‏باشد که در خدمت من هستید، یک روز، حتی یک ساعت به دورۀ خدمت شما افزوده نخواهد شد و هم‏اکنون ارباب دیگری برای خود پیدا کنید، برای اینکه من میل دارم که در خانۀ من کلمۀ غیرممکن از دهان کسی بیرون نیاید و سن‌وسال من هم اجازه نمی‏دهد که خود را برای آشنا شدن با این کلمه تربیت کنم، زیرا در این دوره از عمر، ساعات عمر من بسیار گران‏بهاست و نمی‏توانم آن را تفریط کنم.
خوان‌سالار بار دیگر با احترام سر فرود آورد و گفت: امر عالی‏جناب مطاع است، ولی چون عالی‏جناب امروز میهمان دارند من تا آخرین ساعتی که میهمانان در این خانه هستند وظیفۀ خود را به‌طوری که شایسته باشد انجام می‏دهم و بعد مرخص می‏شوم. بعدازاین حرف، خوان‌سالار دو قدم به عقب رفت که از اتاق خارج گردد و ریشلیو بانگ زد: به‌طوری که شایسته باشد، یعنی چه؟ شما باید وظیفۀ خود را طوری انجام بدهید که شایستۀ من باشد و من آن را بپسندم، زیرا تنها پسندیدن من شرط است و یکی از شرایط اینکه خدمات شما را من بپسندم این است که در ساعت چهار بعد از ظهر شام صرف شود نه در ساعت پنج بعد از ظهر.