به دوزخ... ای بی گناهان (نمایشنامه)

مصطفی باید در دنیایی که به آن وارد شده، در عین بی‌گناهی، گناهی برای خود بیافریند، زیرا جهانی که خالی از گناه باشد بی‌ارزش است. او تنهاست و تنهایی‌اش عمیق است، زیرا برخلاف دیگران تن به بازی نمی‌دهد و به سیستم پیوند نمی‌خورد و شاید این گناه اوست. او چاره‌ای ندارد جز پذیرفتن اینکه گناه‌کار است و راهی ندارد جز جست‌وجوی راهی برای تطهیر. سیستمی که مصطفی با آن روبه‌رو است، انسان پاک را انسانی مدیون به سیستم می‌داند، کسی که می‌کوشد دین خود را ادا کند. او باید گناهی برای خود دست‌وپا کند و به آن اعتراف کند، اما آزادی‌اش را در این می‌بیند که بر بی‌گناهی خود اصرار داشته باشد...