اژدهای طلایی (نمایشنامه های مدرن آلمانی)

مرد: رستوران اژدهای طلایی! الان بعدازظهره و نور کم‌جون آفتاب تابستان از پنجره به روی میز می‌تابه. پنج آسیایی در یه آشپزخونه‌ی کوچک چینی، کنار هم جمع هستن. زن جوان: یه مرد جوون آسیایی از درد دندون به خود می‌پیچه. (ترسیده) درد دارم، درد دارم، درد. (زن جوان از فشار درد فریاد می‌زند) مرد جوان: گریه نکن، گریه نکن دیگه... زن جوان: (از درد فریاد می‌زند) درد... زن مسن: اون درد داره. مرد مسن: اون جوونک درد داره. مرد جوان: گریه نکن... گریه نکن... مرد: داد نزن... اما اون داد می‌زنه و چه‌جوری هم دادوبیداد می‌کنه. زن جوان از درد همچنان فریاد می‌زند، زن مسن نودل‌ها را در ماهیتابه سرخ می‌کند. دود بلند می‌شود. زن جوان: خیلی درد داره، دندون خیلی درد داره. مرد مسن: ما توی آشپزخونه‌ی کوچولوی یه رستوران کوچک چینی دور اون جوونک می‌چرخیم، داد نزن... اون بدجوری داد می‌زنه. زن مسن: منوی شماره‌ی هشتاد و سه! نودل با گوشت گوساله، با تخم‌مرغ و سبزیجات، گوشتِ مرغ و سس بادام، یه‌کم تند. مرد: دردِ دندون. مرد مسن: اون جوونک دندون‌درد داره. زن جوان از درد به خود می‌پیچد. مرد جوان: هم بزن... هم بزن. زن مسن مواد را در ماهیتابه هم می‌زند. مرد مسن: جوونک! مرد جوان: اون جلو، کنار پنجره، دو تا مهماندار هواپیما پشت میز نشستن، میز شماره‌ی یازده. روز به‌خیر! مرد مسن: دادوبیداد نکن. مرد: اولین مهماندار می‌گه: روز به‌خیر. مرد مسن: دومین مهماندار می‌گه: روز به‌خیر. مرد جوان: روزتون به‌خیر. زن مسن: اون دندون باید کشیده بشه. مرد جوان: میل دارین اول براتون نوشیدنی بیارم؟ زن جوان: آخ خدا... دندون... آخ خدا... آخ خدای من...