سایه شدم تا تو بمانی

با پولی که بابا برایم فرستاده بود تا موادغذایی بیشتری بخرم. چند دست مانتو و مقنعه‌ی خوش رنگ خریداری کردم تا سر کلاس‌های او بپوشم. او هم انگار حال مرا داشت. شاید چون من دلم اینگونه می‌خواست فکر کردم حواسش جمع من است. با غرور و جذبه وارد کلاس شد و سلام بلندی داد حینی که با دست اشاره می‌کرد دانشجویان سر جایشان بنشینند نیم‌نگاهی محتاطانه به کلاس انداخت و وقتی مرا در میز اول سمت خودش دید لبخندی محو زیر پوست صورتش دوید که از چشمان تیزبین و عاشق من دور نماند. در کانون سینه‌ام شعله‌های سرکش عشق شعله‌ور شد و گونه‌هایم از داغی قلبم دم‌به‌دم سرخ‌تر شد و ضربان قلبم اوج گرفت. احساس می‌کردم دانشجویی که در صندلی بغل‌دست من نشسته است صدای کوبش قلبم را می‌شنود و سرخی گونه‌هایم را می‌بیند. وقتی پای تخته رفت تا چیزهایی یادداشت کند با نگاه بیقرارم سرسری سرتاپای او را رصد کردم و قبل از این‌که سرش را سمت ما بچرخاند سرم را روی جزوه‌هایم کج کردم تا پیش چشم او دوباره رسوا نشوم. آنقدر دلتنگ و بیقرارش بودم که اگر ممنوعه‌ها و خط‌فاصله‌ها نبود مثل دختربچه‌ها، خودم را در آغوشش رها کرده و گونه‌های مردانه‌اش را غرق بوسه می‌کردم. اما فقط توانستم با حظ غیرقابل‌وصفی چشم به سرتاپای او بیاندازم و تمام جزئیات پوشش و رفتارش را در ذهنم حک کنم. این نگاه‌های عاشق و آتشین از چشم‌های تیزبین او دور نماند زیرا وقتی مرا غرق خودش دید اخمی ملایم روی پیشانی‌اش نشست و چشم‌هایش را باریک‌تر کرد. نگاه دقیق و موشکافانه‌اش به من هشدار داد که اینگونه نگاهش نکنم و حواسم پی درسم باشد.