روان شناسی اینترنت

در روزهای ابتدایی ورود اینترنت تصور بر این بود که عشق با دنیای آنلاین بی ارتباط است. در آن روزها پیام های بین افراد صرفا متنی بود، تعداد کاربران اینترنت کم بود و هیچ جایی برای خواستگاری در نظر گرفته نشده بود. دیدگاه رایج این بود که فرایندهای صمیمانه ویژه، مانند عاشق شدن، شانسی برای موفقیت در یک مفهوم محدود ارتباطی نداشت. با این حال همچنان که اینترنت همه گیر شد، ملاقات افراد جدید آسان تر و طبیعی تر شد. این پدیده در چیزی که ما به آن هفت مولفه شگفت انگیز اطلاق می کنیم منعکس شد، ترکیبی از کیفیت های منحصر به فرد وب. احساس ناشناس بودن در وب در احتمال اینکه ما خودمان را در محیط آنلاین آزادانه تر ابراز می کنیم سهیم است و شاید به همین دلیل است که احتمالا ارتباطات خاص سریع تر شکل می گیرند. چون اینترنت به افراد این امکان را می دهد که پیامشان را ایجاد کنند و دوباره آن را بر اساس زمان بندی خودشان و برای رضایت خودشان بسازند، افراد از طریق ارتباط، میزان کنترل بالایی را احساس می کنند. افراد بسیاری از این روش، برای از بین بردن موانع و چالش های روزمره زندگی در پیدا کردن یک دوست، استفاده می کنند. درباره افرادی که اعتماد به نفس پایینی دارند یا مشکلی جسمی دارند، کنترل نمایش وضعیت جسمی یک نعمت محسوب می شود که به آن ها این امکان را می دهد تا با افراد بر اساس شخصیت شان ارتباط بگیرند، نه براساس وضعیت ظاهرشان. این مسئله درباره افرادی که از ظاهرشان راضی نیستند یا برعکس، برای کسانی که به لحاظ فیزیکی فرد جذابی هستند و می خواهند مطمئن شوند که دیگران آن ها را به سبب شخصیتشان دوست دارند نیز صادق است. در وب، سهولت دستیابی به افراد شبیه خودمان در یافتن دوستی که علایق مشترک و سازگار با ما دارد بسیار مفید است، به خصوص وقتی یافتن چنین افرادی در محیط آفلاین آسان نیست، در دسترس بودن و قابلیت دسترسی در هر زمان و مکانی موجب ایجاد روابط عاشقانه اینترنتی می شود.