کارما (راهنمای سرنوشت)

اگر بتوانید کاملا آرام بنشینید، متوجه خواهید شد که همین نفس کشیدن و زنده بودن فوق العاده ترین کار دنیا است. من برنامه روزانه ی شلوغی دارم، اما اگر فرصت کنم که در را ببندم و کاری نکنم، خارق العاده ترین زمان زندگی ام است. نیاز ندارم چیزی بخوانم، تلویزیون نگاه کنم، یا با کسی صحبت کنم، یا حتی فکر کنم. پدیده ی زندگی بسیار بزرگتر از پدیده ی فکر و احساس است. زمانی که به طور حقیقی زندگی را تجربه می کنید، دنیای افکار و احساسات تان ناچیز و نامربوط به نظر می رسد. زنده بودن بهترین هدیه است. حتی اگر برای لحظه ای با خلقت در ارتباط باشید، منبع خلقت ازتان دور نیست، و برایتان تجربه ای زنده می شود. اما همین حالا، به خلقت توجه ندارید؛ شیفته ی موجود محدودی هستید که خود خلق کرده اید، که تنها بازتابی روحی است. این جهان کوچک ساختگی سرچشمه ی تمام مشکلات و فشارهایتان است. پس، باید چطور زندگی کنیم؟ بسیار ساده است. چه راه بروید و چه برقصید، کار کنید یا بازی، آشپزی کنید یا آواز بخوانید، فقط با توجه کامل و هشیاری تمام آن را انجام دهید. اگرنه، با بی خیالی کامل انجامش دهید. در هردو صورت به خلقت نزدیک ترید. اما اگر در زندگی نه هشیارید و نه بی خیال، گرفتار چیزی هستید که خود ساخته اید. این روشی فاجعه بار برای زندگی است. وقتی مخلوقی با سرزندگی و شکوهی چشمگیر هستید، باعث تاسف است که در پیله ی درگیری فکری خود اسیر باشید. طنز مسئله این است که حتی این پیله را هم خودتان نبافته اید، این ساخته ی عقیده ی ده نفر دیگر در اطرافتان درباره ی شما است! بسیاری از مردم حتی خودشان را هم نمی شناسند، اما درباره ی هرچیز دیگر نظر و عقیده ای دارند. شما اجازه می دهید آنها فکر کنند زندگی تان باید چگونه باشد!