کاش خانه می ماندم

من را شوکه کرده بود. این دقیقا همان چیزی بود که خودم داشتم چند لحظه پیش به آن فکر می کردم. زمانی که فی کیپهرت شنا می کرد. حق با مونا بود. آن موقع شاید به این خاطر عصبانی نشدم و یک منظره زیبا می دیدم اما حالا این زیبایی درباره هلگا کاروترز و آن مرد سیاه صدق نمی کرد. باید خودم را اصلاح می کردم. راه همه اصلاحات این است. چیزهایی که خوشحالتان می کند را رها و با چیزهایی که نمی خواهید جنگیدن. نباید این طوری می بودم.

مونا گفت: تو خیلی یخی.

گفتم: من جذابم. اجازه نمی دهم این ها هرکجا هرکاری دلشان خواست بکنند. آن مرد می تواند در هالیوود با این زن در رابطه باشد اما اینجا…

مونا صدایش را صاف و دستانش را در هم جمع کرد. گفت: بهتر شد. من اگر قرار باشد بکشمت، بهت یاد می دهم که چطور صبور باشی.

دوباره به اطراف نگاه کردم. تعدادی از مهمان ها از در کنار هلگا کاروترز و معشوقه ی سیاهش بیرون آمدند و آن دو خیلی سریع سر از یقه ی هم بیرون آوردند، خیلی مودبانه و رسمی رفتار کردند. من به تصویر هلگا روی جلد تمام مجلات فیلم و داستان هایی که در مورد زندگی خانوادگی اش بود فکر کردم. فکر کردم، خدای من اگر خواننده ها می دانستند که…

مردی که با صدایی عمیق از انتهای وجودش می خواند از خواندن دست کشید و برای لحظه ای صدای کف زدن کوچکی شنیده شد. بعد یکی فریاد زد: بیایید و بگیریدش. همهمه ای در داخل افتاد. مونا گفت: شاید بهتر است ما برویم غذا بخوریم. پرسیدم: مگر غذا هم داریم؟

:چه فکر کردی پس؟ از همه ده دلار برای ورودیه گرفته اند. هر غذایی که بخواهی می توانی بخوری و هر لیکوری را که بخوای می توانی بنوشی.

:ولی ما که ده دلار را نداده ایم.

:اسمیسرز مال ما را پرداخت کرده و این یعنی سود…