قهرمان زندگی ات باش (ثروتمندان خودساخته)

قطعا نمی خواهم فکر کنید چون هر روز ورزش می کنم، غذای سال می خورم، روزه می گیرم و از مزایای اپی ژنتیک استفاده می کنم، پس هیچ وقت دچار لغزش نمی شوم یا جشن نمی گیرم. من رهبر مذهبی یا مرشد نیستم؛ «کاملا» یک انسان عادی ام.

حدود دو هزار و پانصد سال پیش، «ارسطو» مکتب ابزار طلایی را شکل داد که عنوان می کند رفتار پرهیزکارانه مستلزم این است که فرد بین ریاضت کشیدن و خوش گذرانی، تعادل برقرار کند و مسیری بین افراط و تفریط را برگزیند؛ یعنی در هیچ کدام از جنبه های زندگی اش رفتار افراطی نداشته باشد.

این ضرب المثل خیلی ارزشمند است، «محدودیت باعث افراط و اعتیاد می شود».

به همین خاطر باید اعترافی کنم.

چند وقت پیش، بعد از ماه ها کار کردن روی این کتاب، بیدار شدن قبل از طلوع خورشید و آماده سازی خودم برای ساعت های کاری مفید و روزه گرفتن به مدت طولانی (برای این که فکرم را بیالایم و انرژی ام را معطوف این پروژه کنم)، تصمیم گرفتم به خاطر پایبندی و تعهدی که نشان داده ام، پاداشی برای خودم در نظر بگیرم و یک روز استراحت کنم.

به هین خاطر پاستای ایتالیایی سفارش دادم و با آن، یکی از غذاهای محبوبم (بوکاتینی با لیمو) را درست کردم. مواد لازم برای تهیه ی این غذا عبارتنداز: پاستا، روغن زیتون بکر، پنیر ایتالیایی پکورینو، فلفل سیاه، پوست لیمو، آب لیمو و کمی نعنا برای افزودن طعم شیرینی (و رنگ).

چقدر خوشمزه و دلچسب بود! شکم و روحم ارضا شد. حتی وقتی کسی اطرافم نبود، برای بوکاتینی ام یک آواز عاشقانه خواندم. بله، تا این حد عاشق پاستایم شده بودم.

بعد، حس کردم همچنان باید ادامه دهم. به همین خاطر پیتزایی ضخیم و بزرگ با سه نوع پنیر سفارش دادم.

در نهایت هم چهار عدد کروسان کره ای ایتالیایی تازه و جذاب و دلربا و بهشتی و زیبا و دلنشین با طعم شکلات خریدم و با لبخندی به پهنای صورت، همه را در حین پیاده روی نوش جان کردم.