دوباره فکر کن (قدرت دانستن آن چه نمی دانید)،(کتاب برای زندگی بهتر 6)

اگر سیاره‌ی زمین را ترک کنید، احتمالا دوباره به احساسات خود نسبت به دیگر انسان‌ها فکر خواهید کرد. گروهی از روان‌شناسان برای بررسی تاثیر فضای بیرونی روی فضای درونی، با مصاحبه، نظرسنجی و تحلیل خودزندگی‌نامه، تغییرات بیش از صد فضانورد و کیهان‌نورد را سنجیدند. فضانوردان پس از برگشت به زمین کم‌تر روی دستاوردهای فردی و شادی شخصی تمرکز می‌کنند و بیش‌تر نگران منافع جمعی هستند. اِدگار میچل، فضانورد آپولو 14 می‌گوید: «در یک آن آگاهی جهان سراغ آدم می‌آید… به شدت از وضعیت دنیا احساس نارضایتی می‌کنید و می‌خواهید برای حل مشکل دست به کاری بزنید. از روی ماه سیاست‌های بین‌المللی خیلی جزئی به نظر می‌رسند. دل‌تان می‌خواهد یقه‎ی سیاستمداری را بگیرید، 400 هزار کیلومتر از زمین دورش کنید و بگویید: نگاه کن لعنتی.»

این واکنش تاثیر نمای کلی نام دارد. فرمانده شاتل فضایی، جف اشبی، با وضوح کامل آن را برایم توصیف کرد. او می‎گوید اولین باری که از فضا به زمین نگاه کرد، برای همیشه عوض شد:

«روی زمین فضانوردان به ستاره‎ها نگاه می‎کنند. اکثرا عاشق و دیوانه‎ی ستاره‎ها هستیم. ولی در فضا ستاره‎ها همان شکلی را دارند که از روی زمین می‎دیدیم. این سیاره‎ی زمین خودمان است که فرق دارد. چشم‎انداز جدیدی به آدم می‌بخشد. اولین بار 15 دقیقه از پروازم گذشته بود که سرم را بالا آوردم و ناگهان دیدم بالای قسمت نورانی زمین هستیم. زیر پایم قاره‌ی آفریقا را دیدم که اندازه‌ی یک شهر شده بود. در عرض نود دقیقه دور کل زمین چرخیدیم و کمان آبی و باریک اتمسفر را دیدیم. لایه‌های ظریف و کوچکی را دیدیم که تمام نوع بشر در پناهش زندگی می‌کردند. از فضا به‌راحتی متوجه پیوند انسان‌های سراسر زمین می‌شوید. هیچ مرزی وجود ندارد، گویی همگی در دل لایه‌ای مشترک هستیم.»