عشق صدراعظم

صدراعظم فرانسه پس از لحظه‏ای که به نظر می‏رسید آرام گرفته، درحالی‏که دست‏ها را به هم می‏فشرد، بار دیگر با بیچارگی نالید: خدایا چه کنم؟ اگر می‏دانستم او با یک نگاه، آری، فقط با یک نگاه، نظری از روی لطف به من خواهد انداخت همه چیز خود، از شغل و مقام گرفته تا ثروت و آتیۀ خویش، را فدا و جان خود را هم نثار می‏کردم؛ ولی چه فایده؟ چون می‏دانم او به من توجه نخواهد کرد و نخواهد آمد. در این وقت آهسته درِ تالار را کوبیدند و ریشلیو با سرعت اشک چشم را پاک کرد و خود را در آیینه‏ای که در آن تالار بود نگریست تا اثر گریه در چشم‏های او دیده نشود و بعد گفت: داخل شوید. کشیشی لاغراندام، با چهره‏ای استخوانی، در حالی‏که تبسم بر لب و جامه‏ای بلند بر تن داشت، وارد تالار شد و با احترام زیاد سر فرود آورد و بعد آهسته به ریشلیو نزدیک شد و گفت: عالیجناب، هم‏اکنون، علیاحضرت ملکۀ فرانسه وارد نمازخانه شدند. ریشلیو از این حرف طوری به هیجان درآمد که بازوی او را گرفت و پرسید: چه می‏گویی؟ آیا آنچه می‏گویی واقعیت دارد؟ کشیش گفت: بلی عالیجناب. عرض می‏کنم که علیاحضرت ملکۀ فرانسه وارد نمازخانه شدند و اگر جسارت نباشد به عرض می‏رسانم اگر شما خواهان او هستید، او از آنِ شما خواهد شد. ریشلیو حیرت‏زده پرسید: آیا حواس تو پریشان شده و هذیان می‏گویی؟ کشیش پاسخ داد: خیر عالیجناب، حواس من پرت نشده و هذیان نمی‏گویم و آنچه عرض می‏کنم عین حقیقت است و گویا در گذشته به شما ثابت کرده‏ام که در حرفۀ خود تخصص دارم و می‏دانم چه باید بکنم و نیز می‏دانم چگونه باید گوش فرا داد و اظهارات محرمانۀ دیگران را شنید و در صورت لزوم چند کلمه حرف زد.