سگ های سیاه

سگ‏‌هاى سیاه در دایره‌‏هایى تودرتو ساخته مى‏‌شود: عشق، شور و سرمستى معنوى، کشف حقیقت شخصى و یافتن توضیح براى کائناتى که «به سرنوشت پرولتاریا اهمیتى نمى‏‌دهد»، عقل و توضیح مادى جهان، سیاست و جزم‏‌اندیشى و فروپاشى «هر آن‌چه سخت و استوار است»، از دیوار بلند برلین تا دیوارهاى بلندى که شرق و غرب روح آدمى را به دو نیم مى‏‌کند و نیمه‏‌هاى پیداشده را در پس ِ ویرانه‏‌هاى خود گم. سگ‏‌هاى سیاه نه‏‌فقط در زمینه هم‏‌آمیزى درون‌مایه‏‌هاى ناظر بر مفاهیم و جهان‏‌هاى گوناگون و متضاد استادانه است که در تلفیق و ترکیب شکل‏‌هاى مدرن روایت رمان، از انواع قصه‏‌گویى تا تأملات متفکرانه و خودگویه‏‌هاى عاطفى، نیز ساختارى ظریف و هنرمندانه دارد. رمانى که جا و مجال مى‏‌دهد به خواندن چندباره.