خیال باز

«ما آدمایی هستیم که دربه‌دری تو خونمونه و بلدیم چطور دووم بیاریم. اصلا ما دووم‌آوردن هم تو خونمونه، واسه همینم همیشه آماده‌ایم. خیلی‌ خوب بلدیم چطوری رنج و بدبختی و مرگ و نداری رو سرشکن کنیم. هیچ‌کس تو دنیا به‌ اندازه‌ی ما با هم رنج‌کشیدن رو بلد نیست...» بلقیس سلیمانی: پیش از رمان «خیال‌باز» دو مجموعه‌داستان از احمد حسن‌زاده، نویسنده‌ی جوان کشورمان خوانده بودم. خیال می‌کردم او داستان کوتاه‌‌نویس خوبی است، که بود اما با خواندن رمان خیال‌باز حالا با اطمینان می‌گویم او رمان‌نویس خوبی هم هست. از این جهت این حرف را می‌زنم که در طول این سالیان بسیاری از نویسندگان را دیده‌ام که در نوشتن یکی از این دو موفق هستند اما اصرار می‌کنند در هر دو زمین بازی کنند. خیال‌باز روایتی از انسان‌هایی غیرعادی در مکانی غیرعادی با روندی غیرخطی است که از زبان الیاس روایت می‌شود و زیر پوسته‌ی داستانی که کتاب براساس آن پیش می‌رود، ماجرایی عمیق‌تر را به تصویر می‌کشد. کتاب در واقع با تصویرکردن روزگار الیاس و آنچه پیرامون او جریان دارد، از جامعه‌ای مصیبت‌زده سخن می‌گوید و با اشاراتی غیرمستقیم، مسائلی اجتماعی و سیاسی را انعکاس می‌دهد.