من یک گربه هستم (ادبیات مدرن جهان،چشم و چراغ101)

من یک گربه هستم. چون هنوز اسمی ندارم، نمی‌دانم که کجا به دنیا آمده‌ام. تنها چیزی که به یاد دارم، این است که در محلی تاریک و نمدار صدا می‌کردم که برای نخستین بار انسانی را دیدم. بعدها فهمیدم که این انسان عضو درنده‌خوترین گونۀ انسانی است، یک «شوسه‌ای»؛ یکی از آن دانشجویانی که در برابر غذا و محل زندگی خرده‌کاری‌های اطراف خانه را انجام می‌دهند. شنیده‌ام که گاه، این گونه‌ها ما را اسیر می‌کنند، می‌پزند و می‌خورند. اما چون در آن زمان هیچ شناختی از این موجودات نداشتم، زیاد نترسیدم. هنگامی که بر کف دستش به آرامی از زمین جدا می‌شدم، تنها احساس کردم که در هوا به حرکت در آمده‌ام. زمانی که به این وضعیّت عادت کردم، به صورتش نگاهی انداختم. این نخستین باری بود که به یک انسان چشم می‌دوختم. احساس غریبی را که آن زمان در من شکل گرفت، هنوز به یاد دارم. بیش از هر چیز، چهره‌ای که باید با مو تزیین می‌یافت، همچون کتری صاف و بی‌مو بود. از آن روز به بعد، من با گربه‌های زیادی ملاقات کرده‌ام، اما هیچگاه با چنین ازریخت‌افتادگی چهره روبرو نشده‌ام. مرکز صورت بیش از اندازه بیرون زده بود و گهگاه از سوراخ‌های موجود بر آن بیرون‌زدگی دود با بازدم‌های کوتاه خارج می‌شد. از همان آغاز، چنین پُک‌هایی مرا تا اندازه‌ای به زحمت می‌انداختند، زیرا مرا به سرفه وا می‌داشتند. اگرچه تازه فهمیده‌ام که اینْ دودِ تنباکوی سوخته است که انسان‌ها دوست دارند آن را استنشاق کنند.