البته که عصبانی هستم (پنج جستار درباره ی وطن و انزوای خودخواسته)

این لبخند را می‌شناسم. این لبخند نشان می‌دهد لبخندزننده به رفتار نامناسبش آگاه است ولی هنوز در تلاش است دل قربانی را به دست بیاورد. لبخندزننده لبخندش را نه معذرت‌خواهی که بیشتر یکجور پیروزی قلمداد می‌کند. درخشش وقیح توی چشم‌هایش هم نتیجه‌ی همین است. این لبخند فرد خاطی نیست، لبخند از خود مطمئن فردی مسلط به اوضاع است. این لبخند به ظاهر خدمتکاری است که در اصل دیگران خدمتش را می‌کنند. لبخند فریبکاری است که در دلش به شما ناسزا می‌دهد.
خیلی‌ها در کرواسی اینطوری پوزخند می‌زنند.