عصا

به نظر توماس عصا قدرت فوق‌العاده‌ای داشت. او توانست ترس از شهرهای بزرگ را از توماس بگیرد. عصا آدم واردی بود. او خانه‌ها، کلیساها و خیابان‌ها را طوری به توماس نشان می‌داد، انگار آن‌ها به او تعلق داشتند.
او حتی در کلیسای باابهت اشتفان جرئت کرد بخندد. این‌طوری قصر با صلابت هفبورگ مهربان‌تر و دسترس‌پذیرتر به نظر می‌رسید. عصا تعریف کرد که مدت‌هاست این‌جا دیگر قیصرها و پادشاهان زندگی نمی‌کنند، بلکه آدم‌های معمولی مثل رئیس‌جمهورها و وزرا زندگی می‌کنند. درهای بزرگ در تاریکی شب به دهان‌های باز شبیه بودند. توماس همیشه از آن‌ها دوری کرده بود. با راهنمایی عصا محل‌های ملاقات با تجار یا راه‌هایی منتهی به رستوران‌های زیرزمینی که همه‌چیز سرو می‌کردند، مشخص شد. چیزهایی که توماس تا آن روز خوابش را هم ندیده بود: سوپ گرم، کوفته، ماهی با سس، حتی پن کیک...