پاره های پاریسی یا پوره ی پنیر و پروست

کتاب پیش رو رمانی است که به آوارگان سوری در پاریس و همه‌ی آن‌ها که از شر غرب به غرب پناه برده‌اند تقدیم شده است.
روزهایی که کمتر از بیست سال داشتیم در جست‌وجوی هنر، حقیقت و عشق، قدم‌ها زدیم… پابه‌پا، دست ‌در دست، میان خیابان‌ها، کتاب‌ها، نقاشی‌ها و حرف‌هایی رنگارنگ درباره ویتمن، اسپینوزا یا هکل…، از سلسبیل تا چهارراه ولیعصر، پارک ساعی، تجریش.. صدای قدم‌ها، آتش سیگارها، موسیقی حرف‌ها، خنده‌ها، فریادها و اشک‌ها… بیست‌سالگی همچنان بیست ساله است.. فرقی نمی‌کند تهران باشد، قزوین یا پاریس… و همچنان این داستان تا پاریس کشیده شده…
ماجرای کتاب از لحظه‌ی ورود راوی به پاریس آغاز می‌شود. رضا منتظر اوست. در ساعات ابتدایی سوار بر ماشین، بدون سیگار شهر را می‌گردند و فرصتی پیدا می‌کند تا به‌تنهایی دوروبر برج ایفل چرخی بزند. اما ایفل چیزی نیست که تصورش را داشته! پاریس هم!