تکنیک های توانبخشی در طب ورزشی و امدادگری ورزشی 1

امدادگر ورزشی، باید تحت نظارت پزشک تیم و براساس پروتکل توان‌بخشی و آماده‌سازی مجدد کار کند، این امر باعث استفاده‌ی مناسب از تمرینات درمانی، تجهیزات توان‌بخشی، تکنیک‌های درمان دستی یا مدالیته‌های درمانی می‌شود. در ادامه، امدادگر ورزشی مسئولیت نظارت بر فرایند توان‌بخشی و در نهایت بازگشت ورزشکار به فعالیت کامل را برعهده دارد. شکی نیست که امدادگر ورزشی در زمینه‌ی تشخیص ماهیت آسیب، عملکرد ساختارهای آسیب‌دیده و ابزارهای مختلف توان‌بخشی ایمن در قبال ورزشکار مصدوم متعهد است. به‌علاوه، باید فلسفه‌ی درمان پزشکی را بداند و در به کار بردن روش‌های درمانی مختلف دقت کند؛ زیرا روشی که به نظر یک پزشک ایمن اما خارج از رده است، ممکن است پزشک دیگری به عنوان روش انتخاب کند. امدادگر ورزشی موفق، باید توانایی استفاده از انواع مختلف تکنیک‌های توان‌بخشی علمی و موثر را داشته باشد؛ زیرا این تکنیک‌ها تاحدودی از یک ورزشکار مصدوم به ورزشکار دیگر و به همان اندازه از یک پزشک به پزشک دیگر متغیر است. برقراری روابط برای پیشگیری از برداشت غلط و متعاقبا عدم گزارش ورزشکار به پزشک و برعکس ضروری است. ورزشکار باید همیشه در مورد اینکه: چرا، چگونه و چه زمانی مجموعه‌ی مراحل برنامه‌ی توان‌بخشی آسیب ارائه می‌شود، مطلع باشد. طبیعی است که ایجاد و گسترش هر نوع رابطه‌ی شخصی، به گذشت زمان نیاز دارد و این امر در برقراری ارتباط بین مربی و امدادگر ورزشی نیز صادق است. امدادگر ورزشی باید توانایی‌اش در مدیریت صحیح آسیب و هدایت مسیر برنامه‌ی توان‌بخشی را به مربی ثابت کند. مدتی طول می‌کشد تا مربی بتواند به امدادگر ورزشی اطمینان کند و به توانمندیش پی ببرد. باید مربی بداند هدف و خواسته امدادگر ورزشی دقیقا همان هدف و خواسته خود اوست (بازیابی سلامت ورزشکار مصدوم و بازگشت حدالامکان سریع و ایمن به تمرینات).