وارن سیزدهم و چشم سوم

وارن حتی به تابلو نزدیک‌تر شد و متوجه شد که بوم نقاشی شکلی از معماری هتل دارد. باز هم نزدیک‌تر رفت، تقریبا دماغش چسبیده بود به بوم. درست همانجا که طرح و نقشه‌ی اصلی هتل کشیده شده بود، تصویر یک چشم بود! این دیگر اتفاقی نبود. پتولا با تعجب گفت: «تمام افسانه‌ها درست بودن! اون چشم واقعا یه جایی تو هتل پنهان شده!» وارن پرسید: «ولی کجا؟» او تقریبا همه‌جای این ساختمان را می‌شناخت اما نمی‌دانست «چشم» کجاست و از روی نقشه‌ی اصلی هم نمی‌توانست جایش را تشخیص دهد. پتولا با اشاره به قلب کوچکی که در مرکز اتاقی کنار چشم بود، گفت: «وقت نداریم. مهمونا دارن همه جا رو به هم می‌ریزن. دیر یا زود بالاخره یکیشون اونو پیدا می‌کنه!» پتولا پرسید: «واژه‌ی رمزی اون یادداشت رو به یاد داری؟» بعد شروع کرد به خواندن بخش‌هایی از آن که حفظ کرده بود: «وقتی قلب وارن ....» وارن گفت: «اون چشم باید کنار قلب وارن پنهان شده باشه.» آن‌ها به حل معما نزدیک شده بودند. قلب وارن کجای این هتل است؟ وارن با اشاره به خطوط کج و معوج گفت: «اون یکی شکل چیه؟ شبیه یه ستاره است.» پتولا گفت: «انگار یه کلّه است؟ انگار نقاش اشتباهی چیزی کشیده و خواسته که پنهانش کنه.» وارن این‌طور فکر نمی‌کرد. نقاشی با تمام جزئیات به تصویر کشیده شده بود. اجدادش برایش سرنخی روشن و واضح گذاشته بودند. اگر کله‌ی جواهری، چیزی بود، هم معنایی داشت. اما چه معنایی؟