وارن سیزدهم و چشم سوم

وارن حتی به تابلو نزدیک‌تر شد و متوجه شد که بوم نقاشی شکلی از معماری هتل دارد. باز هم نزدیک‌تر رفت، تقریبا دماغش چسبیده بود به بوم. درست همانجا که طرح و نقشه‌ی اصلی هتل کشیده شده بود، تصویر یک چشم بود! این دیگر اتفاقی نبود. پتولا با تعجب گفت:
«تمام افسانه‌ها درست بودن! اون چشم واقعا یه جایی تو هتل پنهان شده!»
وارن پرسید: «ولی کجا؟»
او تقریبا همه‌جای این ساختمان را می‌شناخت اما نمی‌دانست «چشم» کجاست و از روی نقشه‌ی اصلی هم نمی‌توانست جایش را تشخیص دهد. پتولا با اشاره به قلب کوچکی که در مرکز اتاقی کنار چشم بود، گفت: «وقت نداریم. مهمونا دارن همه جا رو به هم می‌ریزن. دیر یا زود بالاخره یکیشون اونو پیدا می‌کنه!»
پتولا پرسید: «واژه‌ی رمزی اون یادداشت رو به یاد داری؟» بعد شروع کرد به خواندن بخش‌هایی از آن که حفظ کرده بود:
«وقتی قلب وارن ....»
وارن گفت: «اون چشم باید کنار قلب وارن پنهان شده باشه.»
آن‌ها به حل معما نزدیک شده بودند. قلب وارن کجای این هتل است؟
وارن با اشاره به خطوط کج و معوج گفت: «اون یکی شکل چیه؟ شبیه یه ستاره است.»
پتولا گفت: «انگار یه کلّه است؟ انگار نقاش اشتباهی چیزی کشیده و خواسته که پنهانش کنه.»
وارن این‌طور فکر نمی‌کرد. نقاشی با تمام جزئیات به تصویر کشیده شده بود. اجدادش برایش سرنخی روشن و واضح گذاشته بودند. اگر کله‌ی جواهری، چیزی بود، هم معنایی داشت.
اما چه معنایی؟