دیوان امیرخسرو دهلوی

کتاب پیش رو با مقدمه و تصحیح محمد روشن و مطابق با نسخه‌ی یمین‌الدین ابوالحسن خسرو پدید آمده است.
امیرخسرو دهلوی شاعر پارسی‌گوی هندوستان بود. او یکی از دو شاعر مهم اوایل قرن هشتم است که سایر سخنوران پارسی‌گوی هند را تحت‌الشعاع قرار دادند و در ادوار بعد هم نفوذی دامنه‌دار در میان شعرای ایران و هند داشتند. آن دو امیرخسرو و حسن دهلوی بودند. امیرخسرو به زبان‌های فارسی، عربی، ترکی و سانسکریت چیرگی داشت و به سعدی هند معروف بود و او در اوایل حال به «سلطانی» و سپس به «طوطی» تخلص می‌کرد. دهلوی را پایه‌گذار ادبیات اردو می‌دانند. او علاوه‌بر شعر در موسیقی نیز فعالیت داشت.