چهار میثاق (کتاب خرد سرخپوستان تولتک)

هزاران میثاق هست که ما با خودمان، با دیگران، با رؤیاى زندگى‌مان، با خداوند، با جامعه، با والدینمان، با همسرمان و با بچه‌هایمان داریم؛ اما مهم‌ترین میثاق‌ها آن‌هایى است که ما با خودمان داریم. در این میثاق‌ها شما به خود مى‌گویید که چه کسى هستید، چه احساسى دارید، به چه چیز اعتقاد دارید و چگونه رفتار مى‌کنید. نتیجه این میثاق‌ها چیزى است که آن را شخصیت خود مى‌نامید. در این میثاق‌ها شما مى‌گویید: «این من هستم. این اعتقاد من است. من برخى کارها را مى‌توانم بکنم و برخى کارها را نمى‌توانم. این واقعیت است، آن خیال است؛ این ممکن است، آن ممکن نیست.» یک میثاقِ تنها، آن‌قدرها مسئله‌برانگیز نیست، اما ما تعداد زیادى میثاق داریم که موجب رنج بردن ما مى‌شوند و موجب مى‌شوند که در زندگى شکست بخوریم. اگر مى‌خواهید حیاتى شاد و سرشار داشته باشید، باید شجاعت این را پیدا کنید که میثاق‌هاى مبتنى بر ترس را درهم بشکنید و اقتدار شخصى خود را مطالبه کنید. میثاق‌هاى مبتنى بر ترس موجب صرف انرژى بسیارى مى‌شوند، اما میثاق‌هاى مبتنى بر عشق به ما کمک مى‌کنند تا انرژى خود را حفظ کنیم و حتى انرژى بیشترى کسب کنیم. هریک از ما با مقدارى اقتدار شخصى به دنیا مى‌آییم که هر روز آن را بازسازى مى‌کنیم. بدبختانه ما همه اقتدار شخصى خود را در درجه اول صرف ایجاد این میثاق‌ها مى‌کنیم و بعد صرف حفظ و نگهدارى آن‌ها. توان شخصى ما توسط همۀ میثاق‌هایى که آفریده‌ایم هدر مى‌رود و نتیجه‌اش احساس ناتوانى است. هر روز فقط آن‌قدر توان برایمان باقى مى‌ماند که بتوانیم زنده بمانیم، چون بیشتر اقتدارمان صرف نگهدارى میثاق‌هایى مى‌شود که ما را در دام رؤیاى سیاره‌مان نگه مى‌دارد. ما چگونه مى‌توانیم کل رؤیاى زندگى خویش را تغییر دهیم وقتى که توان کافى براى تغییر کوچک‌ترین میثاق‌ها را نداریم؟