پانچلو:ای کاش بینی من هم سبز بود (گلاسه)

بینی سبز! چقدر احمقانه پانچلو با خودش فکر کرد داشتن بینی سبز او را سریع‌تر، باهوش‌تر یا قوی‌تر نمی‌کند، بلکه فقط او را شبیه بقیه‌ی مردم دهکده می‌کند. چطور ممکن است کسی بخواهد بینی‌اش را رنگ کند، در حالی که ایلای (سازنده‌ی آدم‌چوبی‌ها) آن‌ها را به‌دلیلی خاصی، متفاوت از یکدیگر ساخته است. اما زمانی رسید که پانچلو دیگر به دیدن ایلای نمی‌رفت و کم‌کم بینی رنگ‌شده چندان به نظرش احمقانه نمی‌آمد. چون بینی‌رنگ‌شده او را شبیه دیگر وِمی‌کی‌ها می‌کرد. پانچلو در آن زمان، بیشتر از هر زمان دیگری، نیاز داشت صدای سازنده‌اش را بشنود که می‌گفت: «من در هر شرایطی تو را دوست دارم و همیشه به تو کمک خواهم کرد تا به همان شکلی برگردی که تو را ساخته ‌بودم.» ما هم درست شبیه پانچلو، گاهی می‌خواهیم هم‌رنگ جماعت شویم تا در جامعه مقبول باشیم. این نیاز ما را مجبور می‌کند خودمان را به شکل دیگران درآوریم، شبیه آ‌ن‌ها رفتار کنیم و تصور کنیم اگر این‌طور نباشیم، از طرف جامعه طرد خواهیم‌شد! درسی که پانچلو به‌سختی آموخت، بیش از پیش به ما نشان می‌دهد که پایبندی به آنچه هستیم و آن‌گونه که آفریده شده‌ایم، اهمیت فراوانی دارد. این داستان یادآوری می‌کند که اگـر به شکلی بی‌همتا ساخته شده‌ایم، حتما دلیل خاصی دارد؛ از این مهم‌تر، خاطرنشان می‌کند در این دنیا کسی هست که همواره ما را دوست دارد و به ما کمک می‌کند تا وجود بی‌نظیرمان شکوفا شود. مجموعه‌کتاب‌های پانچلو که شامل تو بی‌نظیری، هدیه‌ی مخصوص تو، بهتر از همه، تو برای من عزیزترینی و ای کاش بینی من هم سبز بود ضمن روایت داستانی ساده و قابل‌فهم، کودک را با مفاهیم ارزشمند اخلاقی، چون اعتمادبه‌نفس، عزت‌نفس و پذیرش خویشتن آشنا می‌سازد و همچنان نیز بر خودآگاهی نسبت به توانمندی‌های فردی تاکید می‌ورزد. ازآنجاکه این داستان‌ها آموزه‌هایی اخلاقی و ارزشی را یادآوری می‌کند که در وجود همه‌ی انسان‌ها نهفته است، مطالعه‌شان رده‌ی سنی خاصی ندارد و بزرگسالان را نیز شامل می‌شود.