داستان فارسی و سرگذشت مدرنیته در ایران (گفتارهایی در نقد ادبی)

داستان نوشتن انسان ایرانی هم، مثل همه‌جای دنیا به داستان‌نویسی مدرن در ایران پیوند خورده و تاریخ داستان مدرن فارسی، با تاریخ گام‌های آهسته و لرزان انسان سنتی ایرانی در کوچه‌پس‌کوچه‌های جهان ناآشنای مدرن یکی است. عمر داستان به درازای عمر انسان در جهان است؛ اما از عمر داستان‌نویسی و داستان‌خوانی به معنای مدرن آن در جهان و در ایران بیش از دوسه قرن نمی‌گذرد. بااین‌همه امروز در همه‌جای جهان، مردم در خانه، اتوبوس، قطار و هواپیما، کافه و رستوران و پارک رمان می‌خوانند. این افراد همچنان که صفحات کتاب را ورق می‌زنند، در افسون جهان تخیلی داستان فروتر می‌روند. راهیان این سفر دل‌پذیر در راهی که از آغاز تا انجام داستان از جهان واقعی به جهان تخیلی پشت‌سر می‌گذارند، همراه با شخصیت‌های داستانی، به فضای برگشوده‌ی ذهن و تخیل نویسندگان پای می‌گذارند که در کنار جهان واقعی جهان دیگری آفریده‌اند؛ جهانی که در آن شخصیت‌های داستان که همه آدم‌اند، هرچه در دلشان می‌گذرد به زبان می‌آورند. داستان از کارآمدترین مکانیزم‌های دفاعی فرهنگ است و در هریک از مقاله‌ها و گفت‌وگوهای این مجموعه به فصلی از کارکرد این مکانیزم دفاعی در فرهنگ اشاره می‌شود.