چکیده حکمت جهان (بازیابی معنویت های از یاد رفته)

* حقیقت مال شما یا مال من نیست. حقیقت نه در معبد است و نه در یک تصویر ذهنی. حقیقت در نماد نیست. همین‌جا، حی‌ و حاضر است و خود را برای دیدن و شناختن آماده کرده است. و ذهنی می‌بیند و عمل می‌کند که آزاد است و دوست‌داشتنی و شفاف. *دل دلایلی دارد که عقل از آن بی‌خبر است. *خداوند شریک صمیمی‌ترین و خودمانی‌ترین گفتگوهای تنهایی شماست. هرگاه شما خودتان در کمال صداقت و نهایت تنهایی سخن می‌گویید، آنکس که خود را برای او بیان می‌کنید، شاید بتوان خدا نامید. *حقیقت نه افزودنی است و نه کاستنی. *انسان امروز از اضطراب و پوچی سرشار گشته. *انسان هرچه به کمال نزدیکتر شود، تنهاتر است. *زیباترین تعریفی که میتوانیم از هستی بدست دهیم این است که: زیبایی به اضافه دریغ، هرجای زیبای هست، دریغ هم هست، به این دلیل ساده که زیبایی محکوم به فناست، زیبایی همیشه می‌میرد. *وقوف به جهل بالاترین دانش‌هاست. *مومن کسی است که: نفس او از او در رنج است و مردم از او در راحت. آفریدگار در دلش بزرگ است و غیر از او در چشمش کوچک. اگر دنیا او را به اسارت گیرد، جان فدیه دهد و رها بشود. *بارالها! مرا بهتر از آن گردان که به من گمان می‌برند.