در دنیایی که کودکان هر روز با سیلی از هیجانات، اضطراب‌ها و چالش‌های اجتماعی روبه‌رو هستند، یافتن زبانی ساده، ملموس و مهربان برای توضیح احساسات به آنان کار دشواری است. در این میان، نویسنده و تصویرگر امریکایی دایان آلبر توانسته با مجموعه‌ی محبوب خود، یعنی «دایره کوچک»، تحولی در ادبیات تصویری آموزشی کودکان پدید آورد. مجموعه‌ای که در ظاهر از چند دایره‌ی رنگی ساده تشکیل شده، اما در عمق، فلسفه‌ای ظریف درباره‌ی رشد هیجانی، مهربانی و خودآگاهی در دل خود دارد. این مجموعه نه‌تنها در مدارس و خانواده‌ها در امریکا و جهان محبوب شده، بلکه به‌عنوان ابزاری روان‌شناختی برای پرورش هوش هیجانی کودکان نیز به کار می‌رود. 
دایان آلبر کار خود را به‌عنوان یک هنرمند تجسمی و تصویرگر آغاز کرد. او پیش از ورود به دنیای ادبیات کودک، در حوزه‌ی طراحی گرافیک و تصویرسازی فعالیت داشت. علاقه‌اش به رنگ‌ها، اشکال ساده و بیان مفاهیم پیچیده از طریق نمادها، او را به سمت خلق ایده‌ای سوق داد که در نگاه اول کودکانه و ساده به نظر می‌رسد: دایره‌ای کوچک با چهره‌ای مهربان؛ اما پشت این دایره، اندیشه‌ای بزرگ نهفته بود؛ آلبر می‌خواست به کودکان بیاموزد که هر احساس، هر تجربه‌ی درونی، حتی آن‌هایی که ناخوشایند به نظر می‌رسند، بخشی از ما هستند و باید آن‌ها را بشناسیم، بپذیریم و یاد بگیریم چگونه با آن‌ها زندگی کنیم.

دایان آلبر

ایده‌ی اولیه در کتاب دایره کوچک مهربانی شکل گرفت؛ جایی که یک نقطه‌ی زرد به نماد مهربانی تبدیل شد و به کودکان یاد داد چگونه می‌توانند در محیط خود مهربانی را گسترش دهند. استقبال از این کتاب آن‌قدر گسترده بود که آلبر تصمیم گرفت برای هر احساس، رفتار یا مهارت انسانی یک «دایره‌ی کوچک» طراحی کند. به‌تدریج مجموعه‌ای از دایره‌های رنگی پدید آمد که هرکدام نماد یک احساس یا ارزش بودند.
آنچه مجموعه‌ی «دایره کوچک» را از بسیاری از کتاب‌های آموزشی کودکان متمایز می‌کند، سادگی ساختار و درعین‌حال عمق مفهومی آن است. دایان آلبر با بهره‌گیری از زبانی نرم، مستقیم و صادقانه، بدون پیچیدگی‌های روان‌شناسانه‌ی رایج، درباره‌ی موضوعاتی صحبت می‌کند که حتی برای بزرگسالان نیز دشوارند. کودکان در این داستان‌ها با شخصیت‌هایی روبه‌رو می‌شوند که دایره‌هایی رنگی با چهره و احساسات خاص خود هستند. این دایره‌ها حرف می‌زنند، دوست می‌شوند، ناراحت می‌شوند، می‌ترسند، اشتباه می‌کنند و دوباره تلاش می‌کنند.
هر کتاب از این مجموعه یک ریتم گفتاری منظم و تکرار‌پذیر دارد که باعث می‌شود کودک بتواند مفاهیم را راحت‌تر به خاطر بسپارد. تصاویر روشن، تضاد رنگ‌ها و چیدمان دقیق متن در کنار تصویر، به شکل شگفت‌انگیزی موجب می‌شود کودک هم‌زمان با دیدن و شنیدن، احساس کند بخشی از داستان است. آلبر از استعاره‌ی دایره استفاده می‌کند تا مفهوم تداوم، بی‌مرزی و پذیرش را القا کند؛ چراکه دایره شکلی است بدون ابتدا و انتها، و این همان چیزی است که احساسات انسان نیز در خود دارد ـ سیال، پیوسته و در حال تغییر.

یکی از بزرگ‌ترین دستاوردهای مجموعه‌ی «دایره کوچک»، ترکیب هنرمندانه‌ی آموزش هیجانی و تصویرگری ادبی است. بسیاری از روان‌شناسان کودک بر این باورند که شناخت و نام‌گذاری احساسات نخستین گام در مدیریت و تنظیم هیجان است؛ اما کودکان اغلب واژگان کافی برای بیان احساسات خود ندارند. آلبر با خلق کاراکترهای رنگی، زبان تصویری تازه‌ای به آنان می‌دهد. برای مثال، وقتی کودک احساس اضطراب می‌کند، می‌تواند بگوید: «دایره‌ی خاکستری امروز با من است.» همین استعاره‌ی ساده، به او کمک می‌کند احساس خود را بیرونی و قابل‌ مدیریت ببیند، نه به‌عنوان بخشی ناپذیرفتنی از خود.
کتاب‌هایی چون «دایره‌ی کوچک عصبانیت» یا «دایره‌ی کوچک اضطراب» نمونه‌های درخشانی از این رویکرد هستند. در این داستان‌ها، نویسنده نه‌تنها منشأ احساسات خود را توضیح می‌دهد، بلکه راهکارهای عملی برای مواجهه با آن‌ها ارائه می‌کند ـ از تنفس عمیق گرفته تا گفت‌وگو با والدین و معلمان. او کودکان را تشویق می‌کند تا احساسات خود را قضاوت نکنند، بلکه آن‌ها را درک کرده و از آن‌ها بیاموزد. درواقع، آلبر به جای ارائه‌ی یک درس اخلاقی خشک، فضایی ایجاد می‌کند که در آن کودک می‌تواند احساساتش را تجربه، تحلیل و سپس رها کند.
در مجموعه‌ی «دایره‌ی کوچک»، رنگ‌ها صرفاً ابزار تزیین نیستند، بلکه زبان اصلی روایت را تشکیل می‌دهند. هر رنگ نماد یک حالت روانی یا اخلاقی است و به کودکان کمک می‌کند احساسات مختلف را از یکدیگر تفکیک کنند. برای نمونه:

زرد: شادی
آبی: ناراحتی
قرمز: خشم، انرژی و هیجان
خاکستری: اضطراب، ترس و عدم اطمینان
سبز: آرامش و صلح درونی
صورتی: عشق، مراقبت و همدلی
این رمزگذاری رنگی باعث می‌شود مفاهیم روان‌شناختی برای کودکان به‌سادگی قابل درک شوند. همچنین، رنگ‌ها برای کودکان پیش‌دبستانی که هنوز سواد خواندن ندارند، ابزاری برای شناسایی موضوع کتاب نیز محسوب می‌شوند. وقتی کودک کتابی با جلد آبی می‌بیند، می‌داند قرار است درباره‌ی آرامش یا کنترل اضطراب بخواند. به این ترتیب، آلبر موفق شده است مفاهیم انتزاعی را به تجربه‌ای بصری و عاطفی بدل کند.
مجموعه‌ی «دایره کوچک» به‌سرعت از مرزهای ادبیات کودک فراتر رفت و به ابزاری آموزشی در مدارس، مراکز مشاوره و حتی خانه‌ها تبدیل شد. بسیاری از معلمان ابتدایی در امریکا از این مجموعه به‌عنوان بخشی از برنامه‌های یادگیری اجتماعی و عاطفی (SEL) استفاده می‌کنند. کودکان در فعالیت‌های گروهی با دایره‌های رنگی خود احساساتشان را بیان می‌کنند، داستان می‌سازند یا درباره‌ی موقعیت‌های دشوار زندگی حرف می‌زنند.

در خانه نیز والدین از این کتاب‌ها برای گفت‌وگو با فرزندانشان بهره می‌گیرند. مثلاً وقتی کودکی دربرابر خواهر یا برادرش پرخاش می‌کند، والد می‌تواند با اشاره به کتاب «دایره‌ی خشم» از او بپرسد: «به نظرت الان دایره‌ی قرمزت چه حسی دارد؟» این شیوه باعث می‌شود گفت‌وگو از حالت تنبیهی خارج شده و به تجربه‌ای درمانی و مشترک تبدیل شود. به همین دلیل، آلبر نه‌تنها به‌عنوان نویسنده، بلکه به‌عنوان مروج سلامت هیجانی خانواده‌ها شناخته می‌شود.