ستارگان سینما معمولاً علاقه‌ی زیادی به تحلیل خود ندارند؛ اما در این میان پل نیومن یک استثنای بی‌رحمانه است. به گزارش گاردین، در اواخر دهه‌ی ۱۹۸۰، بین پرخوری‌های آبجو، نیومن ساعت‌های زیادی از خاطره‌نگاری را ضبط کرد و با این کار سعی کرد غریبه‌ی ناشناخته‌ای را که پشت نمای زیبای او پنهان شده بود درک کند. او که احتمالاً از آنچه فاش کرده بود نگران بود، بعدها نوارها را از بین برد؛ اما پس از مرگ او در سال ۲۰۰۸، ۱۴ هزار صفحه رونوشت در زیرزمین کپک‌زده‌ی او در کنتیکت و در یک قفسه کشف شد.

این یادداشت‌ها در حال حاضر ویرایش و تدوین شده و به صورت یک زندگینامه به همراه مشارکت همکاران و اعضای خانواده تکمیل شده است. نتیجه شگفت‌انگیز است: آینه‌ها می‌شکند و تنها تکه‌های بی‌رحمانه‌ای بر جای می‌ماند.

نیومن در این خودزندگی‌نامه از فعالیت‌ها و امور گوناگون زندگی خود می‌گوید، از فعالیت‌های بشردوستانه تا امور خیریه، کنش‌های سیاسی، پشت پرده هالیوود و...

اگرچه نیومن به دموکرات‌ها رأی داد، اما خود را یک «جمهوری‌خواه عاطفی» توصیف می‌کند. سرسخت و خودکفا، یا همان‌طور که یکی از دوستان دانشگاهی‌اش می‌گوید: «سرسخت و سرد»، حتی «شیطان» است!

خودزندگینامه‌ی پل نیومن را انتشارات سنتری به چاپ رسانده است.