«چرا دختران ترسو پیشرفت نمی‌کنند ولی دختران جسور پیشرفت می‌کنند» کتابی است نوشته‌ی کیت وایت که نشر نیریز آن را به چاپ رسانده است. کتاب با خاطره‌ای از دوران سردبیری نویسنده در یکی از مجلات بزرگ امریکا شروع می‌شود و رفته‌رفته به اصل موضوع که همان دختر خوب بودن است می‌رسد. این کتاب به شما نشان می‌دهد که دختر خوبی بودن چگونه است و ریشه‌های آن را موشکافی می‌کند. پس از آن استراتژی‌هایی کاربردی برای بازیابی جسارت‌تان به شما ارائه می‌دهد که به تفصیل در فصل‌های سه تا یازده درباره‌ی آن‌ها خواهید خواند.

شاید بتوان گفت این کتاب و استراتژی‌های ارائه‌شده در آن بیشتر متمرکز بر زندگی حرفه‌ای زنان شاغل است؛ اما خواندنش برای تمام زنان و برای درک مفهوم جسارتی که در تمام ابعاد زندگی به آن نیاز دارند، مثمرثمر است. خود نویسنده در بخشی از کتاب اذعان می‌دارد که حتی برخی مردان همان دختران مناسب‌اند؛ یعنی دخترانی که از عدم جسارت آمده در این کتاب در عذاب‌اند و در نتیجه به آنچه استحقاقش را دارند دست نمی‌یابند. بنابراین با وجود عبارت دختر جسور در عنوان کتاب، این کتاب برای بسیاری از مردان نیز راهگشاست.

این کتاب پر است از استراتژی‌هایی در مورد چگونگی آشکار کردن توانایی‌های طبیعی و دختر جسور بودن. شاید بپرسید چطور می‌توانید این همه تغییر را اعمال کنید. این را در ذهن داشته باشید: وقتی پای جسارت به میان می‌آید فضای فوق‌العاده‌ای شکل خواهد گرفت. به محض اینکه یک جسارت کوچک از خود نشان می‌دهید، می‌بینید که مؤثر و سرمست‌کننده است و مشتاق خواهید بود تا جسارت دیگری را امتحان کنید.

قسمتی از کتاب چرا دختران ترسو پیشرفت نمی‌کنند ولی دختران جسور پیشرفت می‌کنند:

یک بخش غیرقابل‌اجتناب شغل شما این است که رئیستان هرازگاهی از شما انتقاد می‌کند. مهم نیست چقدر بااستعداد و توانمند هستید، مواقعی هست که خراب می‌کنید، مسیر اشتباهی را می‌روید یا خیلی ساده مشکلی را به روشی حل می‌کنید که مناسب است، اما با روش رئیستان فرق دارد. رئیستان بدشگون‌ترین کلمات جهان را به زبان می‌آورد: «می‌شه بیای دفتر من؟» او ممکن است داد و فریاد بزند و روز شما را خراب کند یا ممکن است منطقی باشد و مشکل را مطرح کرده باشد و برای کارهای لازم به منظور حل آن یا پیشگیری از تکرارش در آینده با شما بحث کند.

رویکرد دوم ترجیح داده می‌شود، اما دختر خوب از انتقاد متنفر است. مهم نیست چگونه انجام شده است. این به دلیل این است که مانند بسیاری از چیزها او آن را به خودش می‌گیرد. انتقاد درباره‌ی کار او نیست، بلکه درباره‌ی خود اوست. (اگر به قدر کافی خوب بودم، خراب نمی‌کردم) اگر انتقاد از سوی مدیری بیاید که با او ارتباط نزدیکی دارد، دلخراش‌تر است. (اگر مرا دوست دارد، چطور می‌تواند این حرف را بزند؟)

اگر انتقاد را تااین‌حد شخصی بگیرید، احتمالاً موجب عکس‌العمل دفاعی شما می‌شود. ممکن است عبوس، تدافعی، گریان یا آماده‌ی جدل شوید.

این نوع عکس‌العمل دفاعی دو مشکل بزرگ ایجاد می‌کند. اغلب هرچه شما بیشتر نسبت به انتقاد مقاومت کنید، انتقادکننده تهاجمی‌تر می‌شود. رئیس درنهایت حرف‌های محکم‌تر و شدیدتری می‌زند تا منظورش را برساند و این احتمالاً باعث می‌شود شما حتی احساس بدتری کنید.

یک انعکاس بلندمدت هم وجود دارد. بنا به گفته‌ی پپر شوارتز، استاد جامعه‌شناسی در دانشگاه واشینگتن، در پژوهش‌ها دیده شده است که رئیس‌ها از انتقاد کردن از زنانی که خیلی مسئله را شخصی می‌گیرند اجتناب می‌کنند. او می‌گوید: «به جای روبه‌رو شدن با عکس‌العمل شما آن‌ها به‌مرور زمان تصمیم می‌گیرند هیچ نگویند؛ اما شما آنچه را باید بشنوید، نمی‌شنوید. از طریق انتقاد است که رشد می‌کنید، یاد می‌گیرید و پیشرفت می‌کنید.»

وقتی در دهه‌ی بیست زندگی‌ام بودم رئیسم به من گفت که وقتی انتقادی می‌کند خیلی مقاومت می‌کنم. شما را شگفت‌زده نمی‌کند اگر بدانید اولین واکنشم در ذهن خودم این بود که «نه این‌طور نیست!» اما صدایی درونم نجوا می‌کرد اگر من می‌دانستم که چه چیزی برایم خوب است آنجا می‌ایستادم و سرم را به نشانه‌ی موافقت تکان می‌داد. به‌مرور زمان دو تکنیک برای پاسخ به انتقاد یاد گرفتم.

اولین تکنیک را از جسورترین دختری که با او کار کردم یاد گرفتم. وقتی رئیسش از او انتقاد می‌کرد او بادقت گوش می‌داد و بعد دقیقاً عین کلمات او را تکرار می‌کرد. مثلاً می‌گفت: «استیو به نظر می‌رسد خیلی نگران هستید که من این‌گونه و آن‌گونه نبوده‌ام. متوجهم که چطور ممکن است چنین فکری کرده باشید.» ابتدا این تاکتیک به چشمم هم پررویی هم خطرناک آمد. چرا باید با تکرار انتقاد توجه بیشتری به آن جلب کنم؟ اگر نشان دهم که قبول کردم مقصرم، ممکن است به حقانیت انتقاد رئیس بیفزاید.

اما این اتفاقی نیست که می‌افتد. وقتی حرف‌های رئیستان را تکرار می‌کنید به‌سرعت تنش موجود در اتاق را کاهش می‌دهید؛ زیرا به قوه‌ی ادراک رئیستان اعتبار داده‌اید.

خرید کتاب چرا دختران ترسو پیشرفت نمی‌کنند ولی دختران جسور پیشرفت می‌کنند