گوسفندهایی که برای جاسوسی به گرگ آباد می‌روند، جغد فرزانه‌ای که با رهبری غلطش یک گله حیوان را به زیر چرخ‌های یک تریلی هدایت می‌کند، نویسنده‌ای که نمی‌داند چطور از شر جنازه‌ی پیرزنی که مدام زنده می‌شود خلاص شود، ستاره‌ای که بعد از یک آخرالزمان هسته‌ای تنها دغدغه‌ی حفظ شهرتش را دارد، دختر زشتی که به یک سبدساز سفارش ساخت یک شوهر حصیری می‌دهد و... الفبای تقلب مجموعه‌ی سی و هفت داستان کوتاه و خیلی کوتاه طنز سوررئال، فانتزی و گروتسک از نام آوران این حوزه است. آثار طنز نویسندگانی همچون جیمز تربر، دانیل خارمس، گروچو مارکس، دوروتی پارکر و فرانتس کافکا در این کتاب گردآوری شده‌اند.

در بخشی از داستانِ جایی شبیه خانه از کتاب الفبای تقلب می‌خوانیم:

چندی پیش گزارشگر روزنامه‌ی نیویورک نیوز گزارشی از یک زن نسبتا ریزه میزه منتشر کرد که درون یک کیوسک تلفن عمومی زندگی می‌کرد. تمام تجهیزات خانه‌ی این خانم منحصر بود به یک بخاری، یک صندلی تاشو، مقداری حبوبات و یک شماره از مجله‌ی ریدرز دایجست. این خانم در مصاحبه‌اش با خوشحالی گفته بود:

جیمز تربر

فکرشو بکنین، نه تنها یه خونه برای زندگی دارم، بلکه یه چیزی دارم که دسترسی بهش برای خیلی‌ها سخته...یک تلفن! ایده‌ی این خانم یک ابتکار انقلابی در عرصه‌ی صرفه جویی در هزینه‌ی مسکن است، البته اگر از تلفن این کیوسک استفاده‌ی ابزاری زیادی در حد مکالمات تلفنی طولانی که هزینه‌اش برابر خرید ویلایی در اروپاست نشود. طبعا تعداد کیوسک‌های تلفن موجود از تعداد افراد قد کوتاه و ریزه میزه خیلی بیشتر است، اما به نظر می‌رسد اگر قد بلندترها هم کمی تلاش کنندمی‌توانند خودشان را در فضای داخل این کیوسک‌ها جا بدهند. خب البته باید یک سری چیزها را هم یاد بگیرند؛ مثل ایستاده خوابیدن که البته چندان سخت هم نیست. حتی اسب‌ها هم می‌توانند ایستاده بخوابند، پس چرا ما انسان‌ها نتوانیم! عده‌ای معتقدند که زندگی در کیوسک تلفن محتاج حمل مشقت بسیار زیاد است. در صورتی که من معتقدم اگر کسی مثل آدم زندگی کند حتی در همان کیوسک تلفن هم می‌تواند از زندگی‌اش لذت ببرد. فقط در کیوسک تلفن؟ نه.جالب است بدانید که یکی از دوستانم چندی پیش متوجه سکونت یک خانواده در داخل مخزن گاز شهری شده بود. البته اعضای خانواده‎اش برای ایمنی بیشتر مجبور بودند دائم ماسک به صورت‌شان بزنند. از طرفی مادر خانواده هم اجازه نمی‌داد شوهرش داخل آن تانکر سیگار بکشد. اما خب، صرف نظر از این مسائل جزئی و پیش افتاده، شکر خدا یک سقف ۲۴۰ فوتی بالای سرشان داشتند.

خارمس

این طور که شنیدم شخص تنها و مجرد دیگری هم هست که داخل ماشین مخلوط کن سیمان زندگی می‌کند. این آدم حتی به ساعت شماطه داری هم نیاز ندارد، چون هر روز صبح که کارگرها می‌آیند و دستگاه را روشن می‌کنند او هم خود به خود از خواب بیدار می‌شود. هرچند همیشه از این مسئله شکایت دارد که مجبور است در حال چرخیدن دستگاه شلوارش را پایش کند! و خب نظرتان راجع به انبار کاه یا طویله چیست؟ نیمی از افرادی که من می‌شناسم و الان خوب پول در می‌آورند و به قول معروف به جایی رسیدند کسانی بودند که داخل طویله بزرگ شدند. خارج از شهر کالیفرنیا، مردم ایده‌های استادانه‌ای برای پیدا کردن جایی برای زندگی دارند. به عنوان مثال واگن‌های درون شهری را می‌خرند و آنها را تبدیل به آلونک‌های ییلاقی می‌کنند. مدل‌های جدید و مجهزتری هم هستند. آشپزخانه، حمام و حتی زنگ ویژه‌ی احضار پیش خدمت هم دارند.اگرچه به عقیده‌ی من بهتر است که کلا بی خیال واگن‌های خیابانی ساکن بشوید و داخل آنهایی زندگی کنید که هنوز در حال حرکتند. این طوری می‌توانید به جاهای مختلف هم سفر کنید. بله؟ این مشکل را دارید که در واگن‌های در حال حرکت صندلی برای نشستن پیدا نمی‌کنید چه برسد به جا برای خوابیدن؟ حدس می‌زنم شما از آن تیپ آدم‌هایی هستید که ترجیح می‌دهند فقط بنشینند و هیچ فعالیت و تلاشی برای سر  سامان گرفتن و صاحب مسکن شدن نکنند. به هر حال تنها کاری که باید بکنید این است که صبح اول وقت سوار این واگن‌های قطار شهری شوید. در ازای یک سنت یا اگر در کلیولند باشید ۷ سنت، می‌توانید برای حداقل یک روز خانه داشته باشید! شاید کمی به خاطر فشار و هل دادن جمعیت و لگد شدن پای‌تان آرزده شوید اما در عوض چهره‌های جدید می‌بینید!