نویسنده شاخص برنده نوبل ادبیات، ماریو بارگاس یوسا از سرزمین پرو و اسپانیایی زبان، از برجسته‌ترین نویسندگان نسل خودش در منطقه‌ی آمریکای لاتین است. یوسا همچنین سیاست‌مدار، ژورنالیست و مقاله‌نویسی است که در سال ۲۰۱۰ موفق شد جایزه نوبل ادبیات را از آنِ خود کند. در پرونده کاری او، بیش از ۳۰ اثر غیر داستانی به چشم می‌خورد به همراه نمایشنامه‌ها و رمان‌هایش. دیدگاه‌های ضد تمامیت خواهانه یوسا برگرفته از گستره‌ی وسیعی از تجربیات و مشاهدات اوست. ماریو بارگاس یوسا در روز ۸ مارس سال ۱۹۳۶ در خانواده‌ای از طبقه متوسط متولد شد. یوسا تنها پسر پدر و مادری بود که درست چند ماه قبل از به دنیا آمدنِ او از هم جدا شده بودند. بنابراین دورانِ کودکی اش در کنار پدربزرگ و مادربزرگِ مادری‌اش گذشت و مادری که به او گفته بود پدرش از دنیا رفته تا مجبور به توضیح دادن در مورد جدایی‌شان نشود. اما در سال ۱۹۴۶ پدر یوسا بازگشت و این زوج بار دیگر زندگی را از سر گرفتند. در سال ۱۹۴۷، در مدرسه‌ی کولگیو لا ساله ثبت نام کرد؛ یک مدرسه مسیحی مختصِ بچه‌های طبقه متوسط. او شوق به نوشتن را در همان سال‌های نوجوانی در خود کشف کرد. در حالیکه مادر و پدربزرگ و مادربزرگِ اش میلِ به نوشتن را در او تشویق می‌کردند، پدر، سختگیرانه با تمرین‌های نویسندگیِ او مخالفت می‌کرد.نوشتن در کلاس آن‌ها فعالیتی مخصوص ثروتمندان و آنهایی بود که نمی‌خواستند در طول زندگی‌شان به سختی کار کنند. پدر از ترس اینکه پسرش نویسنده شود، او را به آکادمی نظامیِ لئونکیو پرادو در لیما فرستاد. بعدها یوسا از تجربه‌اش در آکامی نظامی لئونکیو با یک عبارت یاد می‌کرد: "کشف جهنم"

ماریو بارگاس یوسا

نخستین رمان یوسا، عصر قهرمان که در سال ۱۹۶۳ منتشر شد بازتابی بود از تجربیات دردناک او در آکادمی نظامی. کتاب به محض انتشار، به سرعت توسط رهبران نظامی پرو توقیف شد و آن‌ها ۱۰۰۰ نسخه از این کتاب را در حیاط آکادمی نظامی لئونکیو پرادو سوزاندند! یوسا یک سال قبل از فارغ التحصیلی از آکادمی نظامی، کار روزنامه‌نگاری را آغاز کرد. بعد از رهایی از آکادمی نظامی، تحصیلاتش را در پیورا تکمیل کرد و به عنوان یک ژورنالیست در روزنامه محلی مشغول به کار شد. در سال ۱۹۵۵، با خولیا اورکوئیدی ازدواج کرد که ۱۰ سال از او بزرگتر بود، ازدواجی که البته تا سال ۱۹۶۴ بیشتر دوام نیاورد و آن‌ها در این سال از هم جدا شدند. یک سال بعد، یوسا با دختر عمویش پاتریسیا یوسا ازدواج کرد که ماحصل این ازدواج ۳ فرزند بود.

آغاز حرفه ادبی یوسا با رمان عصر قهرمان در سال ۱۹۶۳ از او چهره‌ای به عنوان منتقد اجتماعی و نویسنده به همگان شناساند. این رمان چندین جایزه نیز در خاک اروپا به دست آورد. این موفقیت با دو رمان بعدی ادامه داشت: خانه سبز در سال ۱۹۶۹ و گفتگو در کاتدرال در سال ۱۹۶۹بعد از یک وقفه ۴ ساله، یوسا رمان طنزش "کاپیتان پانتوخا و سرویس ویژه" را در سال ۱۹۷۳ منتشر کرد. ۴ سال بعد، ستایش‌شده‌ترین اثر او در سطح جهانی منتشر شد: "عمه خولیا و میرزا بنویس" که رمان خودزندگینامه‌ای از دوران ازدواج اولش بود. قبل از نگارشِ نخستین رمان کارآگاهیش یعنی "چه کسی پالومینو مولرو را کشت؟" در سال ۱۹۸۶، یوسا دو رمان سیاسی نوشت: جنگ آخرالزمان در سال ۱۹۸۱ و زندگی واقعی آلخاندرو مایتا در سال ۱۹۸۴٫

تعداد دیگری از آثار یوسا از جمله داستان‌گو (۱۹۸۷)، در ستایش نامادری (۱۹۹۰) و داستان لیمای فداکار (۱۹۹۴) بعد از تجربه‌ی ورودش به عرصه سیاست و کاندیداتوری‌اش در انتخابات ریاست جمهوری نوشته شدند. آثار بعدی یوسا شامل این کتاب‌ها می‌شود: مرگ در آند (۱۹۹۶)، یادداشت‌های دون ریگوبرتو (۱۹۹۸)، سور بُز (۲۰۰۲)، راه بهشت (۲۰۰۳)، دختر بد (۲۰۰۷) و رویای سلت (۲۰۱۰). آثار غیر داستانی او تاکنون نیز در ۳ جلد منتشر شده است. *ترجمه اختصاصی برای جی مگ منبع: famousauthors برای مشاهده آثار یوسا در فروشگاه کلیک کنید