ما با توانایی خواندن متولد نشده‌ایم. برای یادگیری خواندن، باید از بخش‌هایی از مغز که برای انجام کارهای دیگر تکامل یافته است استفاده کنیم. برخی از دستورالعمل‌های خواندن می‌تواند منجر به تغییرات بزرگی در مغز شود و تکنولوژی به ما اجازه می‌دهد تا این تغییرات را مشاهده کنیم. در این مقاله به این مسئله می‌پردازیم که چگونه یادگیریِ خواندن مغز را تغییر می‌دهد.

مغز ما برای ترجمه‌ی حروف به صدا، از قبل تنظیم نشده است. ما خواندن را با تغییر کاربری بخشی از مغز که برای انجام دادن کارهای دیگر، از جمله پردازش بصری، درک زبان و تولید گفتار است، یاد می‌گیریم. محققان این نواحی را با استفاده از ام آر آی مغزی مورد مطالعه قرار داده‌اند.

قشر گیجگاهی ـ پاریتال و قشر فرونتال تحتانی نقش‌هایی کلیدی در پردازش واج‌شناختی دارند. این نواحی به ما کمک می‌کنند تا کلماتی را که به آن‌ها نگاه می‌کنیم تلفظ کنیم. قشر اکسیپیتو ـ تمپورالِ مغز به ما کمک می‌کند کلمات را با دیدن تشخیص دهیم. همان‌طور که ما کلمات بیشتری را با دیدن تشخیص می‌دهیم، می‌توانیم سریع‌تر بخوانیم.

این سه بخش در خواندن نقش دارند، مهم نیست که مردم متن نوشته‌شده به چه زبانی را می‌خوانند، مغز افراد مبتلا به نارساخوانی در سراسر جهان در این بخش‌ها دچار چالش‌هایی است و بخش‌هایی از مغز که در خواندن نقش دارند، در این افراد مانند سایرین عمل نمی‌کنند.

همان‌طور که مهارت‌های خواندن با آموزش بهبود می‌یابد، فعالیت مغز در مناطق کلیدی سمت چپ مغز نیز افزایش می‌یابد. آموزش مهارت‌ها همچنین منجر به تغییراتی در سمت راست مغز می‌شود. تغییرات در سمت راست مغز ممکن است به جبران نقاط ضعف سمت چپ کمک کند. پژوهشگران به تحقیقات بیشتری نیاز دارند تا مشخص شود آیا همه‌ی این تغییرات در سمت چپ و راست مغز باید اتفاق بیفتد تا مهارت‌های خواندن بهبود یابد یا خیر.

محققان از ابزارهای مختلفی برای تقویت ادراک ما در ارتباط با خواندن و مغز استفاده می‌کنند، اما هنوز سؤالات زیادی وجود دارد. دانشمندان در تلاش‌اند تا دریابند که کدام تفاوت‌های مغزی باعث ایجاد عارضه‌ی نارساخوانی می‌شود.

آناتومی مغز: محققان مطمئن نیستند که چرا قسمت‌هایی از مغز در افراد مبتلا به نارساخوانی متفاوت است؛ اما آناتومی مغز آن‌ها با آموزش مهارت‌های خواندن تغییر می‌کند.

شیمی مغز: افرادی که سطوح بالاتری از انتقال‌دهنده‌های عصبی خاص دارند، بیشتر با خواندن مشکل دارند. این سطوح ممکن است ارسال سیگنال‌های الکتریکی را برای سلول‌های مغز سخت‌تر کند؛ اما خیلی زود است که بدانیم آیا دارو می‌تواند به این امر کمک کند یا خیر.

امواج مغزی: هنگامی‌که گروه‌هایی از سلول‌های مغزی الگوهای شلیک خود را همگام می‌کنند، این فعالیت الکتریکی موج مغز نامیده می‌شود. الگوهای ریتمیک مختلف ممکن است بر نحوه‌ی پردازش صداها یا حروف افراد مبتلا به نارساخوانی تأثیر بگذارد.

البته توجه به این نکته مهم است که تصویربرداری از مغز هنوز فقط یکی از ابزارهای تحقیقاتی است و محققان برای تشخیص نارساخوانی فقط به اسکن مغز متکی نیستند.

آموزش مهارت‌های خواندن، یکی از آموزش‌های کلیدی است. مطالعات نشان می‌دهد که کار بر روی آگاهی واج‌شناختی به کودکان مبتلا به نارساخوانی کمک می‌کند تا خوانندگانِ بهتری شوند.

منبع: Understood.org

مترجم: محسن امینی