مگر چراغی بسوزد (داستان ایرانی 3)

این کتاب مجموعه ای از 13 داستان کوتاه است که موضوعی اجتماعی، سیاسی دارند که فضای بیشتر داستان ها در واقع بازتاب مسایل سیاسی، اجتماعی ایران پیش از انقلاب در یک خانواده کارگری اند. «مگر چراغی بسوزد» برگرفته از یکی از داستان های این مجموعه است که داستان آن الهامی از خاطرات دوران کودکی نویسنده است.

بیگدلی در برخی از داستان های این مجموعه اشاره مستقیمی به شخصیت های مورد نظر خود در عالم واقعی دارد اما در برخی دیگر اشاره غیرمستقیم می کند. او بر این باور است که اگر خواننده این مجموعه اهل کتاب باشد می تواند متوجه خطاب داستان شود.

...«آدم های شکست خورده نومید، آدم های درمانده از رنج سالیانی که بر آن ها رفته. آدم هایی که مرگ با لبخندی شیرین و روی خوش، به آستانه اتاق شان تکیه زنده است و آدم هایی که از دل تاریخ بیرون آمده اند تا گذشته پر افتخارشان را حاضر کرده باشند، و حتی جنگ زده ها و اسرا. بر گرد چراغی روشن از امیدواری و غرور، جمع آمده اند، با سی و چند سال فاصله، اینجا، در این مجموعه، شانه به شانه هم داده اند تا مروری بر احوالشان شده باشد که ما بخشی از همه این آدم های از یاد رفته ایم، محوری بر این تکه های پراکنده پازل که زندگی را ساخته اند.»...