دیوان فخرالدین عراقی

فخرالدین عراقی فرزند عبدالغفار کمجانی بود‏.‏ او پس از تکمیل آموزش قرآن برای ادامه‌ی تحصیل به همدان رفته، و در آنجا تحصیل کرد‏.‏ در کودکی قرآن را از بر نمود و می‌توانست آن را به آواز شیرین و درست قرائت کند‏.‏ وقتی که هفده‌ساله بود جمعی از قلندران به همدان فرود آمدند و عراقی نیز به‌همراه آنان به هندوستان رفت و به شاگردی شیخ بهاءالدین زکریا درآمد و بعد از مدتی با دختر او ازدواج کرد که از وی پسری آمد و به کبیرالدین موسوم گشت‏.‏ بیست‌وپنج سال سپری شد، و شیخ بهاءالدین وفات یافت، درحالی‌که، عراقی را جانشین خود کرده بود‏.‏ بعد از هند، عراقی عزم مکه و مدینه کرد، و پس از حج جانب روم شد‏.‏ در قونیه، به خدمت مولانا رسید، و مدت‌ها در مجالس سماع حاضر شد‏.‏ وی پس از سال‌ها اقامت در روم جانب شام رفت‏.‏ عراقی در هشتم ذیقعده سال ۶۸۸ ه‏.‏ ق در شهر دمشق درگذشت‏.
اثر پیش رو دیوان اشعار اوست.‏