شرکای جرم

-لعنت بر شیطان! حرف من همین است... لعنت بر شیطان!
روی صندلی کنار زوج جوان نشست و با بدخلقی نگاهشان کرد.
مرد جوان وحشیانه به تاپنس نگاه کرد و گفت:
-لعنت به همۀ زن‌ها... واقعا می‌گویم... خیلی خب، اگر دلت می‌خواهد قشقرق راه بینداز. من را از هتل پرت کن بیرون. اولین بارم که نیست. چرا نباید چیزی را که در دلمان هست بگوییم؟ چرا باید احساساتمان را بریزیم توی خودمان و پوزخند بزنیم و دقیقا همان چیزهایی را بگوییم که بقیه می‌گویند. نمی‌خواهم خوش‌مشرب و باادب باشم. دلم می‌خواهد خرخرۀ یکی را گیر بیاورم و آنقدر بجوم تا خفه شود.
مکث کرد.
تاپنس پرسید:
خرخرۀ یک شخص خاص یا هر کس که باشد خوب است؟
مرد جوان عبوسانه گفت:
-یک شخص خاص.
تاپنس گفت:
-خیلی جالب است. بیشتر توضیح نمی‌دهید؟
مرد موسرخ گفت:
-اسمم رایلی است. جیمز رایلی باید به گوشتان خورده باشد. یک کتاب شعر کوچولوی ضد جنگ دارم. راستش شعرهای خوبی هم هست.
تاپنس گفت:
-شعرهای ضد جنگ؟
آقای رایلی با عصبانیت گفت:
-بله... عیبی دارد؟
تاپنس با عجله گفت:
-وای! چیزی نیست.