فرار از اردوگاه شماره 14 (فرار از اردوگاه مرگ کره شمالی به آزادی)

این کتاب قصه‌ی دردناک زندگی مردم تحت ستم دیکتاتوری تمامیت‌خواه ایدئولوژیک را روایت می‌کند.
بعد از فاشیسم تمامیت‌خواه هیتلری و مارکسیسم بی‌محتوا و بی‌سوادانه‌ی استالینی و مائوئیسم بیگانه با کمونیسم، که بزرگ‌ترین دیکتاتوری‌های ضدانسانی و اردوگاه‌های کار اجباری در تاریخ بشر را به راه انداختند، کره‌ی شمالی به سردمداری کیم ایل سونگ، با تز من‌درآوردی «جوچه»، که آن را تلفیقی از مارکسیسم، ناسیونالیسم و اومانیسم برشمرده بود، حکومت دیکتاتوری بر مردم بیچاره و بدبخت کره‌ی شمالی را حق و میراث جاودان خاندان خود تعریف کرد و با بنیان‌گذاری اردوگاه‌های کار اجباری، سرکوب مخالفان کیش شخصیت خود و فرزندانش را با ضدانسانی‌ترین شیوه‌های ممکنه در تاریخ بشر، سامان بخشید.
اگر زندانی سیاسی در "مجمع‌الجزایر گولاک" رژیم استالینی رگ دست خود را می‌زند تا با خون خود نان خشکیده‌ی وعده‌ی غذائیاش را تیلیت و قابل‌خوردن کند، در اردوگاه‌های کار اجباری کیم ایل سونگ و شاهزاده‌هایش، زندانی سیاسی قطرات سوپ چکیده بر زمین را لیس می‌زند و در مدفوع گاو به‌دنبال ذرت هضم نشده می‌گردد تا پیدایش کند و بخورد تا نمیرد.