نگاهی روان کاوانه به پیری

پیرشدن به معنای افزایش سال‌های عمر نیست. فرایند پیری به معنای چگونه گذراندن سال‌های عمر یا خوگرفتن با ارزش‌های معنوی این دوره است. چگونه می‌توان پیرشدن را تعریف‌کرد؟ انسان‌ها در این فرایند تاریخچه‌ی زندگیِ درونی خود را ارزیابی می‌کنند تا بتوانند پایان عمر را به ابتدا و انتهای آن پیوند دهند. بعضی آلبومِ عکسی از لحظه‌های مهم زندگی تهیه‌می‌کنند. برخی درمورد داستان زندگی خود می‌نویسند یا صحبت می‌کنند. عده‌ای نیز هر کاری بتوانند انجام می‌دهند تا به زندگی خود سروسامان دهند.
شاید هرچه به پایان عمر نزدیک‌تر شویم، تمایل بیشتری برای انسجام بخشیدن به آن پیدا کنیم، ولی این گرایش در بسیاری افراد در برابر تمایلی مخالف و ناخودآگاه قرار‌می‌گیرد و هر تلاشی را برای دست‌یابی به دیدگاهی یکپارچه از تاریخچه‌ی زندگی سرکوب ‌می‌کند تا فرد با این حقیقت که زندگی او روزی به پایان می‌رسد، روبه‌رو نشود. هنگامی که فردی روان‌کاوی را می‌پذیرد، به‌تدریج تاریخچه زندگیِ درونی خود را منسجم می‌کند...