حرفت را بزن ولی با مردم راه بیا!

برای این که راه حلی موثر باشد، باید به نفع هردو طرف باشد. هر دو طرف باید چیزی به دست بیاورند، که به این می گویند برد- برد. اگر راه حل تو فقط به نفع خودت باشد، بقیه خیلی خوشحال نمی شوند. اگر بقیه خیلی خوشحال نباشند، اختلاف ادامه پیدا می کند. این داستان را بخوان تا ببینی آلیشیا در اختلاف با دوستش چه کار می کند.

آلیشیا و ماریا سرگرم نقاشی های خودشان هستند. ماریا می پرسد: «می شود لطفا رنگ آبی روشن را به من بدهی؟»

آلیشیا می گوید: «حتما، اما فقط یک ذره اش مانده، همه اش را استفاده نکن.»

ماریا می گوید: «من همه اش را لازم دارم، وگرنه نمی توانم آسمان نقاشی ام را آبی کنم.»

«ولی من هم یک خرده لازم دارم.»

«شرمنده، ولی من اول گفتم و می توانم هرقدر لازم دارم رنگ بردارم.»

آلیشیا می گوید: «این بی انصافی است. ما باید یک راه حل بهتر پیدا کنیم.»

ماریا می گوید: «همین راه حل خوب است. تو باید یک رنگ دیگر برای خودت پیدا کنی.»

به نظرت آلیشیا در این اختلاف با ماریا، واقعا قبول داشت که این راه حل خوب است؟ احتمالا قبول نداشته است. یک مثال دیگر می زنیم. فرض کن تو و خواهرت بستنی حصیری می خواهید و یک بستنی هم بیشتر نمانده است. اگر راه حل تو این باشد که تمام بستنی را بخوری، خواهرت این راه حل را قبول نمی کند. او حس می کند که به اندازه ی تو حق دارد برنده ی این بحث باشد. هیچ کدام راضی نمی شوید مگر اینکه هردو چیزی به دست آورید. می توانید بستنی را نصف کنید و هر کدام یک تکه از آن را بردارید. یا می توانید یک بستنی دیگر بخرید و هرکدام یک بستنی بردارید. در هرحالت، هردوی شما چیزی به دست می آورید (برد- برد).

یک وقت هایی نمی توانی به چیزی که می خواهی، مثلا به یک بستنی کامل برسی. در این حالت می توانی سازش کنی. سازش یعنی این که چیزی را از دست بدهی تا هردو نفر بتوانید چیزی به دست بیاورید. وقتی بستنی را با خواهرت نصف می کنی، سازش کرده اید.