آموزش مهارت های اجتماعی به دانش آموزان با آسیب بینایی (از نظریه تا عمل)

موفقیت در ارتباطات اجتماعی، همچون رابطه دوستانه، برای بعضی از افراد راحت و برای گروهی دشوار است. اما به دلیل این که کودکان با آسیب بینایی ممکن است ظرافت های ارتباطات اجتماعی را ندانند یا آن را چالشی برای مواجهه با دیگران در تعاملات اجتماعی در نظر گیرند، متخصصان و اعضای خانواده باید رشد ارتباطات دوستانه و دیگر ارتباطات اجتماعی را حمایت کنند و این کار را با بازخورد واقع بینانه به کودک، در مورد تعاملات با دیگران، علائم اجتماعی که می فرستند و ادراک شخصی اش انجام دهند. کودکان با آسیب بینایی باید ارتباط متقابل را بیاموزند، تا بدین وسیله تنها دریافت کننده نباشند، بلکه کالاهای محسوسی همچون اسباب بازی، دی وی دی، کتاب یا لباس را مبادله کنند.

نوجوانان معلول، برای دوست یابی، باید علایق مشترکی با همسالانشان داشته باشند. متخصصان و خانواده ها می توانند دست یابی به علایق و سرگرمی ها را تسهیل کنند و به آنها برای رشد مهارت های جا به جایی کمک کنند.

ایجاد روابط دوستانه و ارتباطات اجتماعی مثبت برای موفقیت در بزرگ سالی ضروری است. والدین و متخصصان در کار با کودکان با آسیب بینایی که فاقد ارتباطات دوستی یا دیگر ارتباطات اجتماعی هستند، باید مطمئن باشند که این دانش آموزان، خدمات راهنمایی و مشاوره و در صورت لزوم، آموزش دریافت خواهند کرد. اغلب اوقات این وظیفه متخصص آسیب بینایی است تا چنین فعالیت هایی را انجام دهد. متخصصان، خانواده ها و کودکان با آسیب بینایی، به عنوان یک گروه می توانند راهبردهای معینی را برنامه ریزی کنند و احتمال دوست یابی و دیگر ارتباطات اجتماعی مثبت را افزایش دهند.