دیوان شاه نعمت الله ولی

کتاب پیش رو دیوان اشعار شاه نعمت‌الله ولی است.
افکار و آثار شاه نعمت‌الله ولی
قرن هشتم و نهم سیطره‌ی افکار وآراء محی‌الدین ابن عربی در تصوف و عرفان است .تقریبا تمامی فرقه‌های مختلف تصوف نظیر نقش‌بندیه، نوربخشیه و مولویه مروج آراء ابن عربی هستند. شاه نعمت الله نیز از این قائده مستثنی نیست و ازجمله شارحان مهم نظریه‌های ابن عربی به شمار می‌رود. شاه ولی به محی‌الدین ابن عربی به دیده‌ی تکریم و احترام می‌نگریست وکتاب فصوص‌الحکم او را از حفظ بود و حتی یکی از مفصل‌ترین رساله‌های خود را به شرح ابیات فصوص‌الحکم اختصاص داده است.
به‌طور کلی می‌توان گفت آثار شاه نعمت‌الله ولی اعم از منظوم و منثور آیینه‌‌ی تمام‌نمای آراء ابن عربی نظیر: وحدت وجود و انسان کامل و مسئله‌ی قطب و ولایت و علم اسرار حروف و نقطه است. آثار شاه نعمت‌الله به دو دسته‌ی منظوم و منثور تقسیم می‌شوند:
آثار منظوم
مهم‌ترین اثر منظوم شاه ولی دیوان اشعار اوست که شامل قصاید، غزلیات، قطعات، مثنوی‌ها و رباعیات است و بالغ بر دوازده‌هزار بیت می‌باشد. بعضی از اشعار و ابیات این دیوان منسوب به اوست. همه‌ی آن‌ها از نوع اشعار عرفانی و حاوی اشارات و توضیحات درباره‌ی عقاید و افکار متصوفه می‌باشد.
آثار منثور
تمامی عمر این عارف گران‌قدر در تعلیم و ارشاد مریدان خود گذشت .به همین جهت وی یکی از فعال‌ترین عارفان از نظر نوشتن رسالات تعلیمی است. تعداد رسالات منثور او را تا پانصد ذکر کرده‌اند و البته تاکنون انتساب 114 رساله به او مسلم شده است. نثر این رساله‌ها اغلب مشکل و پیچیده است و اکثرا از ویژگی‌های نثر قرن هشتم و نهم برخوردار است.