بررسی روشنگرانه اندیشه های مارتین هایدگر

مارتین هایدگر را بزرگ‌ترین فیلسوف آلمانی معاصر دانسته‌اند که در تفکّر فلسفی قرن20 م. نفوذ فراوان کرده است. هایدگر فلسفه را در شهر فرایبورگ فراگرفت و تحت تأثیر ادموند هوسرل و فلسفه‌ی پدیدارشناسی او واقع شد.
هایدگر در 1923 م. در ماربورگ به مقام استادی در فلسفه رسید و در 1927 م. قسمت اوّل کتاب «هستی و زمان» را منتشر کرد که معروف‌ترین اثر فلسفی اوست.
آثار مهم او عبارت‌اند از: مابعدالطبیعه چیست؟، درباره‌ی ذات حقیقت، مبدأ اثر هنری، در باب اومانیسم، پرسش از فناوری، ماهیت زبان، و پایان فلسفه.
درباره‌ی هایدگر عقاید و آرا مختلف است. اساس فلسفه‌ی هایدگر بر وجود و علم الوجود است امّا او وجود را همچون فیلسوفان گذشته (از افلاطون تا زمان معاصر) در نظر نمی‌گیرد و آن را ذات و جوهر و حتی موجود نمی‌داند.
کتاب حاضر ترجمه‌ی فارسی کتاب والتر بیمل، هایدگرشناس مشهور و برجسته‌ی آلمانی است. بیمل به دلیل انس و همزبانی‌اش با تفکر هایدگر و نیز به سبب تسلط بسیار چشمگیرش بر آثار وی، در این کتاب به‌خوبی توانسته است تفسیر فشرده و درعین‌حال نسبتا جامعی درباره‌ی پاره‌ای از برجسته‌ترین و مهم‌ترین آثار هایدگر و مفاهیم کلیدی آن‌ها به دست دهد.
تفکر هایدگر رسالتی بس عظیم، خطیر، دشوار و مقدس را برعهده گرفته است. این تفکر می‌کوشد تا امکان تجربه‌ای را برای انسان امروز فراهم سازد، تجربه‌ای که هستی ما و تقدیر، معنا و غایت حیات ما بسته به امکان و عدم امکان آن است.
تمام تلاش مترجم در این کتاب بر این بوده است که حتی‌المقدور از دشوارهایی که نه نتیجه‌ی منطقی تفکر هایدگر، بلکه به دلیل کاستی‌ها و نقصان‌های حاصل از ترجمه‌ی مترجمان است بکاهد. ترجمه‌ی آثار مربوط به هایدگر، بی‌آنکه خود مترجم در مسیر حرکت تفکر وی قرار گیرد، امکان‌ناپذیر است. لذا هیچ ترجمه‌ی تحت‌اللفظی و واژه‌به‌واژه‌ای از آثار هایدگر و تفسیرهای این آثار نمی‌تواند منتقل‌کننده‌ی معانی و مفاهیم موجود در تفکر او باشد.