نوئمی 3 (کلید معما)

خانم لومباگو با حالتی که می‌تواند همه‌چیز را خوب بفهمد، نگاهم کرد. دستش را روی پیشانی‌ام گذاشت، بغلم کرد و گفت: «راستش، به نظرم امروز باید حسابی استراحت بکنی... تازه، از موقعی که محل پنهان کردن گنج را فهمیده‌ای، همه چیز چنان با سرعت اتفاق افتاده که هنوز هیچ وقتی گیر نیاورده‌ایم... باید ما دوتایی با هم حرف بزنیم.»
معنای حرف‌هایش را نفهمیدم. من و خانم لومباگو که یک‌سره با هم حرف می‌زدیم. پرسیدم: «از چی حرف بزنیم؟»
-درباره‌ی گنج... و خیلی چیزهای دیگر!
-مثلا چه چیزهایی؟
-عزیزم، من واقعا از این می‌ترسم که دیگر هیچ وقتی زندگی مثل گذشته پیش نرود!
وقتی خانم لومباگو این‌طور حرف می‌زد، من را خیلی می‌ترساند.