نجوا

در ورودی قهوه‌ای غژغژکنان و با زور زیاد باز شد و گیر کرد. در به زحمت نیمه باز شده بود، طوری که گیلبرت مجبور شد به زور وارد خانه شود. نفر بعدی کت بود که از در گذشت و بعد از همه نوآ با سبد گربه در دست. راهرو چنان کوچک بود که باید به هم فشار می‌آوردند. کف راهرو کاشی‌کاری قدیمی داشت. کنار در خانه یک کمد چوبی بود و جلوی راه پله‌ها یک جا چتری. اما چیزی که توجه نوآ را به شدت جلب کرد، این عطر بود. بله، بوی خوشی داشت...، بوی عطر، بوی عطر زنانه، تند، کمی شیرین و چنان نافذ، انگار کسی که تازه این عطر را زده همین الان از جلوی نوآ گذشته باشد. گیج و حواس‌پرت آن دونفر دیگر را برانداز کرد. گیلبرت که نمی‌توانست باشد و کت هم عطر ژان پل گوتیه‌ی مردانه می‌زد. آیا قبل از آنها کسی این ‌جا بوده تا به خانه سری بزند؟ شاید زن کشاورز؟ البته که ممکن بود اما با این وجود... این عطر با این جا جور نبود.