جستجوی کتاب
عنوان کتاب، مولف، مترجم یا ناشر مورد نظر خود را برای جستجو وارد کنید.
ورود به فروشگاه
معرفی کتاب: رشد مهارتهای پیشزبانی
رشد اولیۀ زبان و ارتباط، شاخص خوبی از رشد کلی کودک است. کودکان قبل از اینکه بتوانند با زبان گفتاری ارتباط برقرار کنند، با نگاه کردن، اثرات عاطفی- اجتماعی، تولید حرکات بیانگر، آواسازی و برخی رفتارهایی که موجب جلب توجه میشود، پیامهای خود را منتقل میکنند. این مرحله از رشد زبان، پایهای است برای رشد مهارتهای بعدی زبان مانند تولید کلمه و جمله. برای کودکان دارای اختلالات ارتباطی یا کودکان در معرض خطر، مهارتهای این دوره از رشد، بسیار مهم و حیاتی است به طوری که با کسب این مهارتهای پیشزبانی ، میتوانند به طور مؤثرتری ارتباط برقرار کنند. در کتاب حاضر ضمن ارائه تصویری از سلسله مراتب رشد مهارتهای زبانی و ارتباطی در دورۀ پیشزبانی و معرفی شاخصهای مهم و تعیین کننده در رشد بعدی زبان، سعی شده است که امکان ارزیابی دقیق و جامع ابعاد مختلف ارتباط و زبان در دورۀ پیشزبانی و سپس طرحریزی درمان براساس دیدگاه توصیفی- تکاملی فراهم شود. کاربرد این کتاب، برای ارزیابی و طرحریزی درمان کودکانی است که در معرض خطر هستند. همچنین از این کتاب می توان برای رشد و پرورش کودکان نارس، کودکانی با انواع ناتوانیهای رشدی (کودکانی که از نظر سن تقویمی بزرگتر هستند ولی به لحاظ سن تحولی در دورۀ پیشزبانیاند) استفاده کرد.قسمتی از کتاب:
کودکانی که رفتار آوایی متناسب با سطح سن رشدی خود تولید نمیکنند یا میزان رفتار آوایی آنها بسیار کم است، ابتدا باید شنوایی شان ارزیابی شود. اگر پیشرفت رشد آوایی تا ۶ ماه یا بیشتر مشاهده نشد، تحریک تولید آوایی باید به عنوان بخشی از برنامه درمان مدنظر قرار گیرد. علاوه بر آن، تشویق تولید آواسازی، باید به عنوان بخشی از برنامه درمان مدنظر قرار گیرد. همین طور که برنامه درمان پیش میرود، والدین نیز باید وارد برنامه درمان شوند. در برنامه تشویق آواسازی، همه اعضای خانواده، حتی خواهر و برادر، باید درگیر شوند. خانواده باید هم برای صحبت با همدیگر و هم ببلینگ با کودک مد نظر، تشویق شوند. درمانگر باید انواعی از آوا سازی که کودک آماده یاد گرفتن آن است را به خانواده نشان دهد. کودکی که در مرحله ظهور یک مرحلۀ خاصی از رشد آوایی است، رفتارهای صوتی که کودک اصلاً تولید نکرده یا به میزان کم تولید میکند باید به عنوان هدف انتخاب شود. به عنوان مثال، کودکی که تنها واکههای a و u را تولید میکند، درمانگر میتواند تولید سایر واکههای e و i متناسب با سطح سنی رشدی آوایی را هدف درمان قرار دهد و از خانواده بخواهد تا تولید این واکهها را تشویق کرده و برای کودک به صورت آهنگ، ببلینگ کنند. اگر کودک به طور کلی آواسازی کمی تولید میکند، درمانگر باید اعضای خانواده را تشویق به تقلید آواسازیهای تولیدی کودک در هر زمان و مکان کند. تحقیقات نشان داده است که وقتی مراقبان کودک رفتارشان را با آواسازیهای کودک هماهنگ میکنند، هم میزان استفاده از آواسازی در کودک افزایش مییابد و هم شکلهای پیشرفتهتر آواسازی در کودک ظاهر میشود. همچنین برای کودکان با نقایص رشد آوایی، همه اعضای خانواده باید تشویق به صحبت به صورت گفتار کودکانه شوند. ویژگیهای گفتار کودکانه شامل آهنگ اغراق آمیز، کلمات ساده، جملات تکراری و کوتاه است که درمانگر میتواند این نوع صحبت کردن را برای والدین، الگودهی کند.
در حال بارگزاری دیدگاه ها...