کتابخانه نیمه شب (یک کتابخانه،بی نهایت زندگی)

روی تختی کوچک درون اتاقکی نقلی سوار بر کشتی از خواب بیدار شد. از آنجا می دانست توی کشتی است که زمین زیر پایش تکان تکان می خورد. درواقع همین تکان ها با اینکه آرام بودند او را از خواب بیدار کرده بودند. اتاقک خالی و ابتدایی بود. پلیور پشمی زمخت و زیرشلواری به تن داشت. پتو را از روی خود کنار زد و متوجه شد که سردرد دارد. دهانش آن قدر خشک بود که حس می کرد گونه هایش از داخل روی دندان هایش کشیده می شوند. از عمق سینه سرفه ای محکم کرد و احساس کرد از نظر بدنی فاصله بسیاری با ورزشکاری المپیکی دارد. انگشتانش بوی توتون می دادند. روی تخت نشست و زنی موبور و خوش بنیه و آفتاب سوخته را دید که روی تختی دیگر نشسته و به او خیره شده است.

«گو مورون، نورا»

نورا لبخند زد. امیدوار بود در این زندگی از او انتظار نرود زبان اسکاندیناویایی خاصی را که زن به آن صحبت کرده بود بلد باشد.

«صبح بخیر.»

بطری نیمه خالی ودکا و لیوانی را روی زمین کنار تخت زن دید. روی صندوقچه بین دو تخت تقویمی با طرح سگ های مختلف زده بودند که روی ماه آوریل قرار داشت و سگ اسپرینگر اسپانیل را نشان می داد. سه کتاب روی صندوقچه همه به زبان انگلیسی بودند. روی آن یکی که به زن نزدیک تر بود نوشته شده بود: اصول سازوکار یخچال ها، و دوتای سمت نورا: راهنمای طبیعت گردی در قطب شمال و دیگری نسخه کلاسیک نشر پنگوئن از اسطوره ولسونگ: اسطوره نورسی سیگورد اژدهاکش. نورا متوجه چیز دیگری هم شد. سرد بود، از آن سرماهای اساسی. سرمایی که می تواند پوست را بسوزاند، انگشت های دست و پا را درد بیاورد و گونه ها را خشک کند؛ آن هم حتی وقتی داخل اتاق هستی، چندین لایه لباس زیر گرم کننده پوشیده ای، پلیور به تن داری و دو بخاری برقی روشن به طرفت قرار گرفته است.