به خاطره اعتمادی نیست (1 راهنمای ادبی برای زندگی پیشاآخرالزمان)
ناموجود
ناشر | اطراف |
---|---|
مولف | الیزا گبرت |
مترجم | کیوان سررشته |
قطع | رقعی |
نوع جلد | شمیز |
تعداد صفحات | 248 |
شابک | 9786226194624 |
تاریخ ورود | 1401/10/25 |
نوبت چاپ | 3 |
سال چاپ | 1401 |
وزن (گرم) | 232 |
کد کالا | 136980 |
قیمت پشت جلد | 1,160,000﷼ |
این کالا اکنون قابل سفارش نیست
درباره کتاب
این کتاب مجموعهای است از دوازده جستار الیزا گبرت. منتقدان جستارهای این کتاب را به کارتپستالی از آینده تشبیه کردهاند؛ تصویری که انگار به دست ما رسیده تا تناقضهایمان را در زندگی پیشاآخرالزمانی عریان کند. «به خاطره اعتمادی نیست» از زندگی ما زیر سایهی ترسی همیشگی حرف میزند؛ از نیاز عجیب ما به بدتر شدن اوضاع. باورکنیم یا نکنیم، ما به مشاهدهی مصائب، فاجعهها و کاستیهای جهان معتاد شدهایم. جستارهای گبرت، نگاهی عمیقاند به زندگی پراضطراب ما در عصر اخبار بد همیشگی. او بهرغم پرداختن به موضوعهای مختلف،هوشمندانه انسجام کلی مطالب را حفظ کرده و مخاطب را به تفکر دربارهی پایان محتمل جهان دعوت میکند و گاه شاعرانه و گاه فلسفی، دربارهی فاجعههای گوناگون -از تایتانیک و چرنوبیل و شاتل فضایی چلنجر گرفته تا پیروزی دونالد ترامپ در انتخابات ۲۰۱۶ ایالات متحده و پاندمیهای ویروسی- مینویسد.
الیزا گبرت شاعر، نویسنده و جستارنویس آمریکایی است که در رشتههای زبانشناسی، علوم شناختی و نگارش خلاق تحصیل کرده. گبرت این کتاب را براساس تحقیقات جسورانه و گستردهاش نوشته است و منتقدان اتکای او به این پژوهشهای گسترده و اندیشهورزیِ پیشگویانه را مهمترین ویژگی جستارهای او میدانند. کتاب گبرت پیش از پاندمی کرونا به دست مخاطبانِ انگلیسیزبان رسید و با استقبالی گرم روبهرو شد، وبسایتِ هافپست آن را یکی از ده کتاب برتر سال نامید و در فهرست نهایی نامزدهای جایزهی کلرادو در بخش ناداستان خلاقانه قرار گرفت. با تجربهی پاندمی کرونا که در آن، ترسِ مشترک از فاجعه، مردم جهان را فارغ از ملیت، نژاد و قوم به هم پیوند داد، وجه پیشگویانهی این مجموعهجستار توجه بسیاری از مخاطبان و منتقدان را جلب کرد.
کیوان سررشته، مترجم این اثر، دانشآموختهی تئاتر در دانشگاه تهران است و نمایشنامههایی مثل «آپارتـ/مان»، «من شاه ریچارد بودم» و «ابر صورتی» را نوشته است. پیش از این سه کتاب با ترجمهی کیوان سررشته در نشر اطراف منتشر شده است: «اگر به خودم برگردم»، «اتاق کار» و «دیدار اتفاقی با دوست خیالی».
الیزا گبرت شاعر، نویسنده و جستارنویس آمریکایی است که در رشتههای زبانشناسی، علوم شناختی و نگارش خلاق تحصیل کرده. گبرت این کتاب را براساس تحقیقات جسورانه و گستردهاش نوشته است و منتقدان اتکای او به این پژوهشهای گسترده و اندیشهورزیِ پیشگویانه را مهمترین ویژگی جستارهای او میدانند. کتاب گبرت پیش از پاندمی کرونا به دست مخاطبانِ انگلیسیزبان رسید و با استقبالی گرم روبهرو شد، وبسایتِ هافپست آن را یکی از ده کتاب برتر سال نامید و در فهرست نهایی نامزدهای جایزهی کلرادو در بخش ناداستان خلاقانه قرار گرفت. با تجربهی پاندمی کرونا که در آن، ترسِ مشترک از فاجعه، مردم جهان را فارغ از ملیت، نژاد و قوم به هم پیوند داد، وجه پیشگویانهی این مجموعهجستار توجه بسیاری از مخاطبان و منتقدان را جلب کرد.
کیوان سررشته، مترجم این اثر، دانشآموختهی تئاتر در دانشگاه تهران است و نمایشنامههایی مثل «آپارتـ/مان»، «من شاه ریچارد بودم» و «ابر صورتی» را نوشته است. پیش از این سه کتاب با ترجمهی کیوان سررشته در نشر اطراف منتشر شده است: «اگر به خودم برگردم»، «اتاق کار» و «دیدار اتفاقی با دوست خیالی».
بخشی از کتاب
«یک بار در توییتر لینک مطلبی را دیدم با عنوان «آیا باید نسبت به اعیانیسازی احساس گناه کنیم؟ این پادکست کمکتان میکند تصمیم بگیرید.» خندهام گرفت که چه کار عبثی است، به یک پادکست گوش بدهیم تا بفهمیم باید احساس گناه داشته باشیم یا نه. چند ماه بعدتر در کتابخانه، کتابی دیدم با عنوان «باید نگران چی باشیم؟» اینها ظاهرا پرسشهایی واقعیاند که ما دست به گریبانشان هستیم. پرسشهایی مثل این که «اضطرابم را بر چه چیزی متمرکز کنم تا در نظر خودم شهروند خوبی برای یک جامعهی مضطرب باشم؟» ما باور داریم که باید نسبت به مسائل درست نگران باشیم، حتی اگر نتوانیم حلشان کنیم. اما نگرانی هم مثل تمرکز ذخیرهی محدودی دارد؛ ما نمیتوانیم همزمان نگران همه چیز باشیم. این یعنی بیشتر ما دربارهی تهدیدهای آنی نگرانیم نه تهدیدهای محو و مبهمی که ممکن است تا هزاران سال دیگر اتفاق بیفتند یا نیفتند، حتی اگر درنهایت این دسته از تهدیدها نگرانکنندهتر باشند. یک راه برای به اصطلاح صرفهجویی در نگرانیهایمان این است که بیندازیمشان روی دوش دیگران. روی دوش متخصصانی که احتمالا بهتر از ما میدانند تا چقدر باید ترسید و این ترس را کجا باید به کار برد. این راه شاید اضطراب شخصی را کاهش بدهد ولی لزوما باعث امنیت بیشتر ما نمیشود.»
نظرات
هیچ دیدگاهی برای این کالا نوشته نشده است.
کالا مرتبط
موارد بیشتر