شیوه طراحی 1

معمولا طراحی را تمرین اولیه برای تهیه‌ی تابلوهای رنگی تصور می‌کنند، درحالی‌که طراحی زبانی است که هنرمند ادراک و اندیشه‌ی خود را مستقیما به‌وسیله‌ی آن بیان می‌کند. میل به طراحی از کودکی در انسان پدیدار می‌شود. این ابزار بیان، مثل هر زبان دیگر دستوری دارد و این دستور ظاهرا از زمان بشر اولیه تا امروز تغییری نکرده است. خط، لکه‌ها و علائم در زبان طراحی همان نقشی را دارند که کلمات در دست نویسنده. طراح با دست خود خطوط و نشانه‌های مجردی را بر صفحه‌ی کاغذ می‌نشاند و از راه آن با بیننده ارتباط برقرار می‌کند.
استاد محسن وزیری‌مقدم (1397-1303)، از اولین فارغ‌التحصیلان دانشکده‌ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران و از پیشگامان هنر مدرن در ایران، در جلد اول کتاب «شیوه‌ی طراحی» مقدمات این هنر را به علاقه‌مندان عرضه کرده است و در «شیوه‌ی طراحی 2»، که مکمل جلد نخست است، مشروحا به ساختار اندام انسان و طراحی اجزاء آن و بعضی مباحث نظری می‌پردازد. طراحی خیالی، شیوه‌های فنی هنر گرافیک، کاربرد گرافیکی علائم، و تحلیل دیدگاه‌های بعضی از استادان نقاشی از دیگر موضوعات این جلد است.