اتین دکرو

همان‌طور که پرومته در میان زنجیر رو به زئوس گفت: «روزی خواهد آمد که پادشاهی و خدایی تو از میان برود و کسی بر تخت تو تکیه زند.» دکرو نیز معتقد بود که روزگار پانتومیم سرآمده ‌است و جهان تئاتر نیاز به یک شیوه‌ی جدید در برخورد با بدن انسان دارد. شیوه‌ای که بتوان ازطریق آن تنها و تنها با جسم انسان یا همان کورپوس انتقال معنا کرد.
فرم هنری‌ای که دکرو در طول این سال‌ها خلق کرد، کاملا با آنچه قبلا به‌عنوان پانتومیم سنتی شناخته می‌شد، متفاوت است. او نه هنر صامت را، بلکه هنر واقعی حرکت دراماتیک را توسعه داد. در نتیجه، فرم هنری او اغلب به‌عنوان انقلابی در آنچه امروز "پانتومیم کلاسیک" نامیده می‌شود در نظر گرفته می‌شود.
در این کتاب، دکرو برای اولین بار در جمع معاصرانش استانیسلاوسکی، کوپو، میرهولد، و دیگر اصلاح‌طلبان (انقلابیون) اصلی تئاتر قرن بیستم ظاهر می‌شود.