تئاتر و همزادش (تئاتر امروز جهان14)

آنتونن آرتو کیست؟ او شاعر، نقاش، کارگردان، بازیگر، نمایشنامه‌نویس و نظریه‌پرداز شهیر فرانسوی بود که در 1896 به دنیا آمد و در شش‌سالگی دچار نوعی بیماری عصبی شد که بعدها نیز به تکرار بروز کرد و باعث نگرانی خانواده‌اش شد. او دردهای جسمانی شدیدی را تجربه می‏کرد که برای تعدیل آن‌ها از این آسایشگاه به آسایشگاهی دیگر می‌رفت. آرتو در تمام طول عمرش با ایده‌های نو و دردهای عصبی همراه بود. او که در سال 1948 در "ایوری سورسن" می‌میرد، طنین صدایش را در گوش‏ها به جا می‌گذارد: "با من یا مطلق هست و یا هیچ نیست".
در کتاب تئاتر و همزادش می‌خوانیم که تئاتر هنگامی زاده می‏شود که ناممکن آغاز می‏شود. آرتو معتقد است یک نمایشنامه واقعی آرامش حواس را برهم می‏زند و ناخودآگاه حواس را از حصار محدودیت‏ها رها می‌سازد، انسان را به سوی شورش و عصیانی محتمل برمی‏انگیزاند. اما او بر این همواره محتمل باقی‌ماندن، تاکید دارد تا به این واسطه به گروه‌های اجتماعی، رفتار قهرمانانه و خطرناک ببخشد.
آرتو در این کتاب در بخشی ذیل عنوان "شاهکارها را به کنار نهیم"، یکی از اصلی‌ترین و شجاعانه‏ترین ایده‏های خود را مطرح می‏کند که خواندنش برای طیف گسترده‏ای از مخاطبان ضروری است. آرتو یکی از عواملی که فضای خفقان آور ضد تهور را برای ما به وجود آورده است، یعنی فضایی که هیچ راه فراری از آن نداریم را اعتبار و احترامی می‏داند که برای آثار گذشته قائلیم. چنانچه گویی بیان را پایانی نیست و هنوز به جایی نرسیده که از هم فروپاشد تا دوباره آغاز شود و به حرکتی نو دست یابد.