طاعون سرخ

طاعون سرخ داستانی است که لندن آن را در سال 1910 نوشت و در فاصله‏ی مه تا ژوئن 1912 در نشریه‏ی لندن و در سال 1915 در قالب کتاب به چاپ رساند. این داستان روایتی است از بیماری خیالی مرگباری با یک منشا ویروسی ناشناخته که میلیون‏ها انسان و کل دستاوردهای تمدن چندهزار ساله‏ی بشر را یکسره نیست و نابود می‏سازد.
همه‌گیری کرونا و زندگی در دل یک بحران با ابعادی شگفت‌انگیز تجربه‌‌ای بود شبیه دوام‌آوردن در یک رمان آخرالزمانی. شباهت‌های زندگی در دوره‌ی کووید ۱۹ با آثار ادبی‌ای که به بیماری‌های همه‌گیر می‌پردازند فقط در شیوع بیماری و تکثیر باکتری‌ها و ویروس‌ها خلاصه نمی‌شود. ما نیز، همچون شخصیت‌های این آثار، در مواجهه با این پدیده به وحشت افتادیم، تقلا کردیم و گاه نیز اندوهی عمیق وجودمان را فراگرفت و همین احساسات است که ما را با این شخصیت‌ها پیوند می‌زند.
جک لندن در طاعون سرخ سرگذشت آمریکای سال 2013 را روایت می‌کند، گرفتار در چنگال طاعونی که سراسر کشور را درنوردیده است. طاعون برای لندن بهانه‏ای است تا از ساختار اجتماعی زمانه‏ی خود انتقاد کند. یک بیماری همه‏گیر می‏تواند موانع طبقاتی را از میان بردارد، اما به بهای نابودی تمدن تمام می‏شود. لندن، بنا بر آرمان‏های سوسیالیستی خویش، تنها برابری انسانی را ضامن بقای جامعه‏ی طاعون‏زده می‏داند.